Χρώματα ξανά!


Άνθρωποι που ζουν ανάμεσα
στη θλιβερότητα και την υπεροχότητα
χωρίς καμία εξοχότητα
σήμερα μισό γεμάτοι 
και αύριο μισό άδειοι 
χωρίς αιτία ψάχνουν αφορμές
για να αλλάξουν στα παλιά
και μέχρι να πάρεις είδηση
η ίδια ιστορία.

Βαρέθηκα τα γκρι σας
σε όλες τους τις αποχρώσεις
θέλω φως, θέλω λευκό,
γαλάζιο της θάλασσας 
στου πλάτανου τον ίσκιο πράσινο
και κόκκινο σαν αίμα
φεγγάρι του Αυγούστου
απ' της πηγής σου 
τα κρυστάλλινα νερά να ξεδιψάσω. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια