Φίλε ζω στις χαραμάδες του χρόνου...

-

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όταν ερωτευθείς το ρόδο

-
Εικόνα
Για τον πατέρα μου. Όταν ερωτευθείς το ρόδο, Πρέπει να γνωρίζεις, Θα πονέσεις…            Κι αν παρθένος είσαι, Μέχρι τώρα ο πόνος Θα σου είναι γνωστός. Ρόδο δίχως αγκάθι δεν υπάρχει Ειρωνεία θα ‘ταν αγάπη Δίχως πόνο. Σ’ αγαπούσα πάντα Κι εσύ το γνώριζες, Ήσουν αδυναμία μου. Μου λείπεις στις στιγμές, Εκεί στις σκιές, Στις πιο βαθιές δικαιολογίες. Θα σε θυμάμαι πάντα, Εκεί που ζεις στα όμορφα, Στ’ αρώματα. Στην οσμή της πατρίδας, Εκεί μετά τον Πλαταμώνα Θ’ ανασταίνεσαι. Εσύ το γένος και η πατρίδα, Εσύ και ο αφρός των κυμάτων Που δαμάσαμε παιδιά. Καλή αντάμωση πατέρα Κι ας είναι αλαφρό το χώμα που σε σκεπάζει. Καλή αντάμωση φίλε…
Διαβάστε περισσότερα

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

-
Εικόνα
Εκεί ψηλά στο βουνό υπήρχε ένα σπήλαιο. Κανείς δε τολμούσε να πλησιάσει. Η φήμη έλεγε ότι μέσα στο σπήλαιο είχε το σπιτικό της μια μάγισσα, μια μαύρη χήρα. Ο πολύς κόσμος γνωρίζει ότι χήρα είναι εκείνη που έχασε τον άντρα της. Όμως στην πραγματικότητα χήρα είναι εκείνη που έχει στερηθεί πολλά. Ή αλήθεια ήταν ότι σε αυτή τη περίπτωση η μάγισσα είχε στερηθεί την αγάπη.  Μικρή όταν ήτανε, ζούσε στους πρόποδες του βουνού μέσα στο μαγεμένο δάσος κοντά στον κόσμο. Η ιστορία λέει ότι ήταν νεράιδα. Μα δεν ήταν σαν όλες τις άλλες. Ήταν πεντάμορφη και γλυκιά, γεμάτη καλοσύνη. Καθώς το μαγεμένο δάσος της έδινε νεραϊδοδύναμη, απ' όπου περνούσε σκόρπιζε την ομορφιά και την γαλήνη. Όμως το δάσος έδινε αυτή τη δύναμη στις νεράιδες όσο ζούσαν μέσα του και αν απομακρυνόντουσαν για λίγο η δύναμη αυτή εξασθενούσε σιγά σιγά. Έπρεπε να γυρίσουν ξανά πίσω για να την ανανεώσουν. Όσο περισσότερο έμεναν στο δάσος τόσο περισσότερη δύναμη ξαναποκτούσαν, μα ποτέ όση είχαν αρχικά. Η νεράιδα αυτή εί...
Διαβάστε περισσότερα

Colors of the rainbow

-
Εικόνα
Watching you like a rising star shining bright wowing with blossoms all around you spring, like rain falls, colors of the rainbow at the edges of your eyebrows right above the spraying side of the two seashores, right where the wa ve blows. ...and all that, just a dream, I'll never leave, towards the end of pursuing a simulated balance for the life of the beloved dependents, choices I cannot regret the real treasures of my life... So it looks like, rich I am for it seems I have it all but I only know that what I really have are just pieces of different puzzles and not one complete image to rest my eyes in peace.
Διαβάστε περισσότερα