Δρόμοι του νου και των λέξεων

Στο δρόμο για την μαγεία ανακάλυψα την τρέλα, με κίνητρο την άνοιξη, βγήκα στο χειμώνα, γνωρίζοντας πως τη χαρά η λύπη την κατατρέχει, όπως το τέλος, καταπίνει την αρχή, φοβάμαι να εκτεθώ στην ομορφιά αφού η μαυρίλα έχει στίσει καρτέρι.

Μέσα από σένα γνωρίζω εμένα και στις όχθες του μυαλού σου ταξιδεύω τα βάθη του νου σου αγναντεύω να βρω την ύπαρξή μου ψάχνω στη σκέψη σου αν ακόμα υπάρχω. Και ψάχνοντας και ψάχνοντας βρήκα μία τρύπα όπου όλα όσα σού λεγα ξέφευγαν παρά τρίχα. Είπα λοιπόν να φύγω κι αλλού να ψάξω ακόμα λίγο. Άκουσα κάπου στις γωνιές για τις ξένης το μυαλό ηχούν πενιές. Κι αφού μικρή είναι η ζωή πρέπει να είναι ωραία εκεί που τα χαμόγελα δεν είναι αλόγιστα μοιραία.

Βροχή από ασήμι, έκαναν τη νύχτα τεράστιο πυροτέχνημα χαρά και γιορτή όταν σε γνώρισα να λικνίζεσαι στις σκιές ανάμεσα στις καλαμιές που αγνάντευαν τη θάλασσα.