Δρόμοι του νου και των λέξεων

Κοιμήσου ανήσυχα,  έρχεται φουρτούνα.  Φεγγάρι ξαπλωτό,  καπετάνιος ορθός.  Αλλά η καλαμιά δε σπάει,  και στον καιρό λυγάει.  Κοιμήσου ανήσυχα,  γιατί έδιωξες τη σκοπιά σου. Και σαν έρθει η καταιγίδα,  κανείς δε θα φυλάει. Κι είναι παλιό το σκαρί  και πολυκαιρισμένο. Κοιμήσου ανήσυχα,  γιατί ταξιδεύεις δίχως φάρο. Κι ο μπούσουλας τη νύχτα σε ρότες περίεργες σε βγάζει. Κοιμήσου ανήσυχα Η μάλλον μη κοιμάσαι. Το τέλος είναι φανερό, όπως και να 'σαι.

Βγαίνω. Που πας; Περπάτημα και φαγητό... (Πάλι μ' αφήνεις μόνο, αλλά δε θα το γράψω...) Ζηλεύω και τη σκιά σου που θα είναι μαζί σου... ... Ευτυχώς έχει συννεφιά. (ψιθύρισε στον καιρό...)   Μα ο καιρός δεν άκουσε και πήρε λόγια και αισθήματα και τα σκόρπισε στη νοτιά. Είναι ήρωες όσοι αγαπιούνται μα ζούνε χώρια.