Δρόμοι του νου και των λέξεων

Είσαι γυναίκα πια! Δε μπορώ να σε χαϊδεύω άλλο. Εξάλλου δε το αντέχεις. Και αφού είναι έτσι... Άνοιξε τα φτερά σου. Κι εγώ που σ' αγαπώ, θα προσεύχομαι να πετάξεις. Shields off. Nothing else I can do. You have what you want. No pressure anymore.  Now, you can be free... At least free of me. Μay the sky be the limit, and your sales full of wind. Μόνο να μη φοβάσαι...   Ίσως η ευχή που θα 'θελα να δώσω στα παιδιά μου αν τώρα ήταν η ώρα τους. Ίσως και όχι. Εγώ θα φύγω τώρα. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχω πια. Είμαι βάρος. Βάρος που ξαλάφρωσε καταναγκαστικά.

 Αυτές τις μέρες, μπορεί να σώσεις εσύ κι εγώ εσένα. Εύκολα όμως μπορείς,  όπως κι εγώ, να με σκοτώσεις. Σε εμπιστεύομαι... Όμως πρόσεξε τι πας να κάνεις. Είναι οι καιροί σκοτεινοί τα πράγματα θολά κι αδιαφανή. Σε εμπιστεύομαι... Όμως πρόσεξε τι πας να κάνεις. Διάβασε, μην ακούς ότι να 'ναι. Είναι πολλά που δε κολλάνε,  κι ακόμα περισσότερα που δε λένε. Σκέψου, ψάξε. Κινδυνεύει ο ένας απ' τον άλλον, αλλά... Σε εμπιστεύομαι... Όμως πρόσεξε τι πας να κάνεις. Θουκυδίδης για τα δεινά των εμφυλίων, 3,82 σε μετάφραση Άγγελου Βλάχου: Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων. Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία και αφοσίωση στο κόμμα, η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της ανανδρείας. Η παραφορά θεωρήθηκε ανδρική αρετή, ενώ η τάση να εξετάζωνται προσεκτικά όλες οι όψεις ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπ...