Δρόμοι του νου και των λέξεων

Είναι φορές που κάθομαι μέσα μόνο και μόνο για να φαντασιωθώ πως με καλείς κοντά σου πως μου λες πως κάθε κύτταρο του κορμιού σου ζητάει το αντίστοιχο δικό μου για να ολοκληρωθεί, να σταματήσει ο πόνος. Δεν είναι που το κάνω γιατί περιμένω πως θα γίνει κάτι. Απλά έτσι βιώνω καλύτερα αυτή την ηδονική επαφή κι ας είναι όλοι χτισμένη στο μυαλό μου. Πόνος σα κάψιμο παντού η σάρκα θαρρείς πως φλέγεται. Είναι φορές που κάθομαι μέσα μόνο και μόνο για να φαντασιωθώ πως με καλείς κοντά σου αφού αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Είναι φορές που κάθομαι μέσα μόνο και μόνο για να φαντασιωθώ πως με καλείς κοντά σου και σήμερα είναι μια από αυτές.

Γιατί ήρθες; με ρώτησες κάποτε. Θυμάσαι; Σου είχα πει: Κάποτε είχα ξανάρθει... Θυμάσαι; Σε είχα αγαπήσει τότε. Θυμάσαι; Είχα έρθει για να εκπαιδεύσω το σώμα σου, να δώσω πνοή στις αισθήσεις σου. Θυμάσαι; Έφυγες όταν έμαθες. Θυμάσαι; Γιατί ο δάσκαλος εμφανίζεται όταν ο μαθητής είναι έτοιμος. Ο μαθητής παίρνει αυτό που χρειάζεται και προχωράει.Ο δάσκαλος μένει πίσω με τις αναμνήσεις. Γιατί ήρθες πάλι; με ρώτησες ξανά μετά από χρόνια. Ακόμα δε θυμάσαι πότε εμφανίζομαι; Στην πραγματικότητα όμως, ήμουν πάντα εδώ. Δεν ήρθα ποτέ. Ήμουν εδώ. Εσύ ήρθες. Ίσως είσαι έτοιμη να συνεχίσεις... Ίσως...