Δρόμοι του νου και των λέξεων

There are times I feel so empty when I look inside. I think of you only to realize I feel so sad, I still feel nothing. Then sorrow, and when I get closer, I see the darkness I so despise. Emptiness is a gift when having seen the abyss in your eyes, I fear the dark no more.

I just can't stop thinking! It's a curse. All these voices, and the whispers in my head. I can't stop thinking. All this sorrow, the remorse and the doubt. The doubt, that's what the whispers are all about. And then comes anger, raging out until defeated by the fear. And then again, whispers of the doubt and I see your faces, start feeling brave again, for I must be, until you learn how to fly like I used to be. If only I could stop thinking for a while.

I do what you ask me to do observing you mostly not doing what you ask others to do. But if you are the light then what you do correct always should be so I can't explain why when I treat you as you do not once you felt happy as you should. And the light goes off and darkness reveals as truth. Seems darkness, the only truth. But its all about choice... Leave their way fully or incomplete? Your choice. Leave your way purely and fulfilled? Again your choice. Because darkness and light are both in you. Who you are? Your perception and your choice.

Το τι μπορείς το ξέρω όμως εκεί που το εγώ σου το καθοδηγεί το τέλος δε θα είναι αρχή και ο πρίγκιπας θα μπήξει το σπαθί στα στήθη της μάγισσας και θα ξαναγεννηθεί. (το πρόβλημα μου είναι ότι υπάρχει μια γυναίκα που, θέλει ή κιόλας το κάνει, να διαβάζει στο εγγόνι της την ιστορία.. Ε δεν κάνει να δώσω τέτοιο τέλος σε ένα παραμύθι.)

- Εσύ θα ζηλεύεις μετά... - Σημασία έχει αν ζηλεύεις εσύ. - Εγώ όχι. Εγώ δε ζηλεύω ποτέ! - Θα ζηλέψεις. - ... - Και δεν έχει σημασία τόσο που θα ζηλέψεις. Σημασία έχει που θα πονέσεις. - ... ; - Και θα πονέσεις πολύ. - ... - Βλέπεις καμιά φορά, η λεοπάρδαλη κυνηγάει στο σκοτάδι... - Τι; - Τίποτα. - Τι λες; - Θα δεις.

Ο πρίγκιπας ανταποκρινόμενος στις υποχρεώσεις του φέουδου του προχώρησε σε αρραβώνα με την πριγκίπισσα του διπλανού βασιλείου όπως του είχε υποδείξει ο πατέρας του. Κάποτε θα γινόταν κυρίαρχος ενός μεγάλου βασιλείου αλλά αυτό δε θα γινόταν σύντομα αφού και οι δύο άρχοντες ήταν νέοι και υγιείς. Και παρόλο που η ενδυνάμωση της συμμαχίας υποσχόταν ειρήνη και ευμάρεια τα κακά μαντάτα από τα βόρια σύνορα του βασιλείου της γυναίκας του δεν άργησαν να ακουστούν.  Από ένα βόρειο σκοτεινό βασίλειο ομάδες ανιχνευτών άρχισαν να επιτίθενται σε χωριά των συνόρων. Οι συνοριακές φρουρές είχαν συλλάβει κάποιους από αυτούς τους ανιχνευτές και οι ελάχιστες πληροφορίες που κατάφεραν να αποσπάσουν δεν ήταν καθόλου ευοίωνες. Ήταν πλέον προφανές ότι το σκοτεινό βασίλειο του βορά έστελνε τους κατασκόπους του να συλλέξουν πληροφορίες προτού το στράτευμα τους εκδηλώσει επίθεση. Οι πληροφορίες που έρχονταν από τις βόρειες επαρχίες μιλούσαν για ένα μεγάλο στράτευμα το οποίο είχε ξεκινήσει την κάθοδό ...

Ζεις όπως θες, κάνεις ότι θες, έτσι τουλάχιστον λες κι όμως όχι. Τα προσέχεις όλα, ακόμα και την τροφή σου, κι όμως πάλι ο εαυτός σου σε προδίδει. Πας να ζήσεις το πάθος να κάνεις το λάθος κι όμως πάλι ο εαυτός σου σε προδίδει. Λες να μάθεις, μα αν δεν πάθεις, αφού πάντα σε άλλους το ρίχνεις, πάλι ο εαυτός σου σε προδίδει. Κι ενώ τολμάς και ξέρεις... μπορείς ν' αλλάξεις, βολεύεσαι στη μάζα και... πάλι ο εαυτός σου σε προδίδει.  Ακόμα κι όταν προσέχεις την τροφή σου  πάντα ο εαυτός σου σε προδίδει. Κι εκεί που πέφτεις στα μάτια τα δικά σου  και πάλι - γαμώτο - ο εαυτός σου  σε προδίδει.  Για τι μέσα σου ξέρεις, σφάλματα δικά σου κι ακόμα κι αν, σε άλλους πάντα ακουμπήσεις  ο εαυτός σου σε προδίδει. Αφού το ξέρεις, δε σε βολεύει η βόλεψή σου αφού πάντα έτσι, ο εαυτός σου θα σε προδίδει. Όμως σαν το κάνεις αρκετά, στο τέλος θα πιστέψεις πως δεν είναι έτσι και θα πονάς... αφού και έ...

Θλίβομαι με τους ανθρώπους που περνούν μια ζωή μπροστά στον καθρέπτη της ζωής χωρίς ποτέ να διακρίνουν την ψυχή τους.

"...Woe to you, Oh Earth and Sea For the Devil sends the beast with wrath Because he knows the time is short Let him who hath understanding reckon the number of the beast For it is a human number Its number is Six hundred and sixty six ." (Revelation 12:12) Not what I want, but what I am capable of. This is what scares me the most, wakes me in the middle of the night. Because the beast lives in us all and we are all capable of unleashing it. And I am not without sins. One more, one less makes no difference. Does it? Let's not try. Been there, done that, living with it. No logic in that. Everyone can destroy, few are gifted to build. To love. I want no more sins. Please no more. No sense to that... Please... let me be... Then again, I'm losing my mind and there's a thin line between love and darkness. And the Prince may be awaken any time. The Prince of Darkness...