Νοσταλγία
Τις νύχτες που ψάχνω τα στρωσίδια δίπλα μου μάταια να βρω το κορμί σου, αργεί να ξημερώσει. Σα κηλίδες αίμα, σε κάτασπρο σεντόνι, στο μυαλό μου πίνακας η κάθε μας ανάμνηση. Σμήνος πουλιών σμιχτό από το κέντρο του απλώνεται και ξεθωριάζει στα άκρα. Τις νύχτες που αργεί να ξημερώσει, μάταια ψάχνω γι να βρω κλωνάρι αμυγδαλιάς στο τέλος του χειμώνα.