Μακρής κατήφορος (Μονορούφι)

Σήμερα πάλι
το άγνωστο με τύλιξε 
με πέπλο βαρύ
στην άβυσσο με έριξε
κι εγώ τι παλεύω
ακόμα μια φορά
δε γνωρίζω
μόνο ένα,
μόνος πάλι
κι έχει κρύο πού
που το πάπλωμα δε φτάνει
να σκεπάσει
σώμα μου ταλαίπωρο
λύτρωση γυρεύεις
εκεί που σε πονάει
την αθανασία
για να πετύχεις
κυνηγάς το άπιαστο
στο σκοτάδι
παρέα με μια ελπίδα
που έχει βαλθεί
τα όνειρα που έμειναν
να ξεθωριάσει
πως φαίνεται άξιος
δεν ήμουν για να ζήσω
κι αφήνομαι,
κουράστηκα,
τον εφιάλτη να με πάει
εκεί που είμαι ταγμένος
να μη γνωρίζω
παρά μόνο πως
η αγάπη ζωντανεύει
όταν εγώ
απελπισμένος
χάνομαι
στο ψέμα που είναι αλήθεια
της δύσκολης ζωής μου.