Δρόμοι του νου και των λέξεων

Κάθε που βραδιάζει, αφού το φως έχει πνιγεί, ψάχνω εσένα στο σκοτάδι. Όμως οι σκιές που έχεις κρυφτεί φόβο σπέρνουν στην ψυχή, αφού από παλιά φοβόμουν το σκοτάδι. Γιατί αφού ο ήλιος έχει δύσει πλάσματα αλλόκοτα ξυπνάνε κι εγώ αλλάζω, γίνομαι, υπόσχεση στο σκοτάδι. Συμβόλαιο πάθους, ανακούφιση και λίθη ότι έχεις ονειρευτεί , με τίμημα την ψυχή σου. Γι αυτό, κάθε που βραδιάζει μέχρι το πρωί, εγώ φοβάμαι το σκοτάδι.

Like a unicorn my love it was  like a frightened child whose lies were truths you never believed in my Love. The Agony of Love , a lithograph from 1978 from a series titled, "Retrospective". This one seems to be everyone's favorite. A woman with a broken heart lies in the foreground. The exaggerated horn of the Unicorn pierces a symbol of a heart and draws blood. The Unicorn is not real, perhaps Dali is trying to say the Love she felt was not real but still managed to break her heart. What are you thoughts? What is the significance of the brick wall? For questions about Dali prints, joe@dali.com

Παλιές φωτογραφίες, της ζωής αποδείξεις. Τελειωμένες ιστορίες της ζωής οι αναμνήσεις. Κι όμως εμείς ποτέ δε τελειώσαμε. Χώρια ήμασταν και πάντοτε μαζί. Γι αυτό να προσέχεις γιατί όπου και να 'σαι δική μου θα είσαι κι ας μην ήμαστε μαζί.

  Υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν να βρουν τις αδυναμίες σου για να τις μεγεθύνουν βιώνοντας μία μάλλον λανθάνουσα κατάσταση ευφορίας. Κάποτε βρέθηκα σε ένα χώρο όπου με δίδαξε ότι αν προσπαθείς να εστιάσεις και να μεγεθύνεις στα καλά των ανθρώπων τότε οι αδυναμίες τους γίνονται λιγότερες και όσες περισσέψουν ομορφότερες. Βέβαια κάποιοι θα κάνουν το παν για να αμυνθούν ακόμα και σε αυτές τις προθέσεις προβάλλοντας τις αδυναμίες σου τους πάνω σου ίσως από εθισμό προς την παραπάνω ευφορία, ίσως απλά γιατί δεν αγαπήθηκαν ποτέ και πέρασαν πολύ καιρό παρέα με τη δική τους άσχημη πλευρά αλλά και των άλλων με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν σε μια σκοτεινή πραγματικότητα που μόνο σκοπό έχει την τόνωση του εγωισμού τους προς την παραγωγή ευφορίας που θα προκύψει αν αποδείξουν ουσιαστικά στον εαυτό τους, με κάθε τρόπο, ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους. Και όταν αυτοπροσδιορίζεσαι από τους άλλους συνήθως είσαι σε συνεχή πόλεμο μαζί τους προκειμένου να νικήσεις με έπαθλο μια ενδεχόμενη αίσθησ...

Κάθε δράση έχει αντίδραση γι αυτό σκέψου πριν δράσεις τι αντίδραση προσδοκείς να έχεις. Κάθε ερώτηση έχει απάντηση όμως όταν ρωτήσεις  να είσαι σίγουρος πως θες ν' ακούσεις. Αν δεν υπάρξει ερώτηση δεν υπάρχει απάντηση κι είναι καλύτερα έτσι γιατί κατά βάθος δε θες να ακούσεις. Αφού εξάλλου στον κόσμο σου υπάρχουν όλες, όλες οι απαντήσεις. Μόνο που δε ξέρεις ότι σ' αυτόν τον κόσμο το δικό μας αυτά που ξέρεις δεν δίνουν λύσεις. Κι ίσως από καιρό να έχεις καταλάβει πως πιότερο πρέπει να ακούς παρά να μιλάς. Ώστε πριν λαλήσεις να γνωρίσεις πως τα λόγια που φτάνουν στις καρδιές των άλλων όπως και στη δική σου καρδιά. Και αν δε ξέρεις τι μιλάς καρδιές θε να ματώνεις και κάποιες απ' αυτές δε θα αντέξουν, θα φύγουν, θα μείνεις μόνη. Έτσι λοιπόν, όταν το στόμα σου ξανά θ' ανοίξεις σκέψου πριν μιλήσεις πως μιας κι αλλού βρισκόσουνα καμιά συγνώμη να ζητήσεις.

You don't have to convince me or anyone else. You just have to convince you. After all, at the end of the day, perception is reality. But then again, this argument stands true for all of us. Including those with schizophrenia. So in the end it is all a matter of point of view. If you are crazy, it is just because most people have a different point of view than the one you have thus there is a greater possibility that they are right. And they are because they are validated by majority. However, in reality, there is a slight possibility that everyone is crazy but you.  The question is: Are you convinced?

My rose was stepped on,  broken, left to bleed to death.  My rose was not ment, to garnish hair, become an ornament for a girl.  My rose was stepped on,   broken, left to bleed to death.  No point for revival,  no need for tears to be shed.  My rose was stepped on,  broken, left to bleed to death.  My rose is there no more,  it lies in myths and stories untold. 

Να τη και πάλι η στιγμή  που μένεις μόνος στο χαρτί.  Οι λέξεις που βγαίνουν πονούν, βαθιά απ' την ψυχή σου αντηχούν.  Ψάχνεις τρόπο να πεις,  δεν είναι έτσι, μπορείς.  Προσκλήσεις στέλνεις να βρεις  καρδιές, αγάπη να μοιραστείς.  Μα φαίνεται η αγάπη στέρεψε, σαν ψέμα χάθηκε, έρεψε. Κι όταν και όλα σιωπούν, αλήθειες χαμένες θα βγουν.  Μα η αλήθεια είναι μόνο μία,  πως για την αγάπη χάθηκε και η Τροία. Που νόμισες λοιπόν ότι πας, έτσι αλόγιστα που τη ψυχή σου σκορπάς. Γιατί η αγάπη είναι πόνος και θλίψη,  αφού στο τέλος το εγώ θα την καλύψει.   Κι οι αλήθειες γίνηκαν ψέματα, και τα ψέματα αλήθειες.