Μόνο αγάπη!

Εκεί που το κάτω αχείλι
μουδιάζει από τη κάψα του καπνού
και το μυαλό θολώνει
η ομίχλη,
εκεί αναζητώ τις σκέψεις
που θα εκπαιδεύουν το μυαλό
να μην ακούει άλλο η ψυχή
τα λόγια της καρδιάς της ξελογιάστρας.

Γιατί μεγάλωσα πια λεν
δεν είμαι παιδί
και της αγάπης τα τερτίπια
είναι για χρόνια άλλα.

Μα εγώ παιδί αισθάνομαι
και υποφέρω
αγάπη για να βρω
να καταφέρω
πως η αγάπη δίνει ζωή
που λεν στα παραμύθια
κι εγώ χρειάζομαι
να τη δω στ' αλήθεια
αλλά φαίνεται οι ιστορίες
είναι για άλλες ηλικίες
που πια ξεχάσανε
να ζουν τα παραμύθια.

Κι αν κάποιος έξω εκεί
νιώθει πως τον έχω αγγίξει
like να κάνει
να με καλοκαρδίσει.

(Έλεος πια, ζητιάνος της αγάπης έγινα! :) )