Πεντάγραμμο


Στοίχος μου ο πόνος, 
πεντάγραμμο ο χρόνος 
και το σαράκι τρώει 
απ' την ψυχή μου. 

Σκορπιζόμαστε σε αποχρώσεις γκρίζες
με την επίγνωση του όνειρου
που δε ποτίσαμε
φροντίζοντας τον εγωισμό μας. 

Μόνο που ο χρόνος δε νικιέται
και το πεντάγραμμο τελειώνει 
και μαζί με το εγώ
θα πεθάνει και το όνειρο.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια