Το άτιμο παιχνίδι της προδοσίας (Draft but urgent)

Ζεις όπως θες, κάνεις ότι θες,

έτσι τουλάχιστον λες

κι όμως όχι.

Τα προσέχεις όλα, ακόμα και την τροφή σου,

κι όμως πάλι ο εαυτός σου

σε προδίδει.

Πας να ζήσεις το πάθος να κάνεις το λάθος

κι όμως πάλι ο εαυτός σου

σε προδίδει.

Λες να μάθεις, μα αν δεν πάθεις, αφού πάντα

σε άλλους το ρίχνεις, πάλι ο εαυτός σου

σε προδίδει.

Κι ενώ τολμάς και ξέρεις... μπορείς ν' αλλάξεις,

βολεύεσαι στη μάζα και... πάλι ο εαυτός σου

σε προδίδει. 

Ακόμα κι όταν προσέχεις την τροφή σου 

πάντα ο εαυτός σου

σε προδίδει.

Κι εκεί που πέφτεις στα μάτια τα δικά σου 

και πάλι - γαμώτο - ο εαυτός σου 

σε προδίδει. 

Για τι μέσα σου ξέρεις, σφάλματα δικά σου

κι ακόμα κι αν, σε άλλους πάντα ακουμπήσεις 

ο εαυτός σου σε προδίδει.

Αφού το ξέρεις, δε σε βολεύει η βόλεψή σου

αφού πάντα έτσι, ο εαυτός σου

θα σε προδίδει.

Όμως σαν το κάνεις αρκετά, στο τέλος θα πιστέψεις

πως δεν είναι έτσι και θα πονάς... αφού και έτσι πάντα ο εαυτός σου

θα σε προδίδει.

Κι ακόμα για την έμπνευση που θα παίρνεις

την πηγή της δε θα νιώθεις και πάντα ο εαυτός σου 

θα σε προδίδει.

Καταδίκη σε άλλους εύκολα αποδίδεις

και πάντα, μα πάντα, ο εαυτός σου

θα σε προδίδει.

Αφού αρνείσαι στα μάτια να κοιτάξεις τα μάτια της ψυχής σου,

πως αν δεν αλλάξεις ποτέ δε θα ταιριάξεις και πάντα ο εαυτός σου

θα σε προδίδει.

Με κίνδυνο να χάσεις το υπέροχο μυαλό σου

ποτέ δε θα καταλάβεις γιατί... πάντα ο εαυτός σου

σε προδίδει.

Γιατί ίσως ήρθε η ώρα

κατάματα να δεις την αλήθεια

τον εαυτό σου φυλάκισες

στα σίδερα του εγώ σου

κι ενώ προδομένη αισθάνεσαι

προδότης έγινες μόνη σου

στον ίδιο τον εαυτό σου.

Μη ξεχνάς ότι η έμπνευση 

που αντλώ από σένα

δεν είναι απαραίτητα για σένα

και πως καμιά φορά

μιλώ για μένα

που καμιά φορά

δε λέω σιχνά

ο εαυτός μου

δε με προδίδει

μόνο και μόνο

γιατί κατάφερα να δω

πως καμιά φορά

φταίω και εγώ.