Φυγή (Διάλογος μ' ένα λιποτάκτη που δεν έφυγε τελικά)

• Θα φύγω.
• Που θα πας.
• Μακριά, όσο πιο μακριά μπορώ.
• Γιατί, σε κυνηγάει κανείς;
• Όχι.
• Τότε;
• Ε δε βλέπεις πως είναι τα πράγματα;
• Ναι βλέπω.
• Και δε φοβάσαι;
• Φοβάμαι.
• Ε τότε καταλαβαίνεις.
• Όχι.
• Τι εννοείς;
• Δεν έχω μάθει να φεύγω.
• Μ' αφού φοβάσαι.
• Ποιος σου είπε ότι όσοι μένουν δε φοβούνται;
• Τι κάνουν;
• Πολεμούν!
• Δε θέλω να πολεμήσω.
• Κανείς δε θέλει.
• Τότε;
• Πολεμάς έτσι κι αλλιώς.
• Κι αν όχι;
• Τότε είσαι καταδικασμένος.
• Γιατί;
• Γιατί θα φεύγεις πάντα. Δε θα στεριώσεις πουθενά...
• Γιατί;
• Θα είσαι πάντα κυνηγημένος από τον εαυτό σου. Λιποτάκτης.
• Και είναι κακό αυτό;
• Ίσως... Μεγαλώνοντας.
• Τι εννοείς;
• Γίνεσαι συλλέκτης μισών.
• Τι μισών;
• Μισές αναμνήσεις, μισά όνειρα, δουλείες, εμπειρίες, έρωτες και ανεκπλήρωτοι πόθοι.
• Α! Δεν είναι ωραίο αυτό!
• Το ξέρω. Σε όλους συμβαίνει. Είναι αλήθεια όμως.
• Συμβαίνει σε όλους είπες;
• Ναι, αλλά όχι πάντα ή για πάντα.
• Και πια είναι η λύση;
• Να μείνεις. Να πολεμήσεις.
• Μα φοβάμαι.
• Να νικήσεις!
• Κι αν δε τα καταφέρω;
• Κι αυτό συμβαίνει σε όλους αλλά στην ολοκλήρωση δε φτάνεις μόνο με νίκες.
• Δηλαδή;
• Σημασία έχει να πολεμάς. Όμως να ξέρεις, ακόμα κι αν χάσεις, έχεις νικήσει τον φόβο.
• Και τότε;
• Είσαι ελεύθερος, ολοκληρωμένος.
• Σ' ευχαριστώ. Θα προσπαθήσω.