Δανάη

Τελικά είχες δίκιο

που για να δεις 

ψηλά εμέ κοιτούσες.

Μόνος λόγος ήταν

πως σαν κατεβώ

σ' αγκάλιασα και νόμισες... 

πως επειδή με θώρησες

θα με γελούσες.

Κι όμως εγώ

περίμενα κι ακόμα περιμένω

εσένα να ωριμάσεις

και ας αργοπεθαίνω.

Αλλά εσύ 

δεν άντεξες

τα χρόνια να περάσεις

να ξεπεράσεις το εγώ

και δίπλα μου να φτάσεις.

Παρόλα αυτά κατέβηκα

στην αγκαλιά σου μπήκα

κι εσύ εμέ ταπείνωσες

για λίγους πόντους

προίκα.

Αλλά ομορφιά μου

δε κατάλαβες

πως έρχεται η ώρα 

απ' τη βολή σου 

για να βγεις

κι αν θέλεις και

επροχώρα.

Όμως σιγά

μη τη θυσιάσεις

τη βόλεψη σου ήτοι

άγαλμα πιότερα

να 'σουν να

στο παραμύθι.

Μ' ακόμα και για

τα μάρμαρα

υπάρχει κάποιος χρόνος

που αν

το κατώφλι του διαβείς

έρχεται ο πόνος.

Και τότε μόνη

νοιάζεσαι

να δείξεις στον εαυτό σου

πως εσύ ποτέ δε βόλεψες

το το πάθος στον καημό σου.

Όμως τα ψέματα 

τελείωσαν

κι αρχίσαν οι αλήθειες

να τις αντέξεις 

δε μπορείς

κι έτσι μειώνεις

τους αλήτες.

Μα εγώ που αλήτης ήμουνα

σύμφωνα με το σκεπτικό σου

πως γίνεται να βρίσκομαι

τόσο μες το μυαλό σου;

Κι αν χωρώ ολάκερος

στο ριζικό σου

μήπως και λάθος έκανες

λέω...; στο λογικό σου.

Τη Δανάη, όμως, ερωτεύθηκε ο Δίας, που μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και έτσι εισχώρησε στη φυλακή της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Περσέας. (Σύνδεσμος)

Συνεχίζετε μάλλον... Είναι θέμα αγάπης και δύναμης.