Το παραμύθι του παραμυθιού.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι.

Δεν ήταν ίσως αυτό που έψαχνα. Δεν ήταν και δικό της το φταίξιμο. Δικό μου ήταν όλο. Φαινόταν ο σωστός άνθρωπος τη λάθος στιγμή. Στη ζωή μου ονειρεύτηκα περισσότερα. Είναι ίσως επειδή η ψυχή του ανθρώπου είναι αχόρταγη.

Όμως κοντά της ο κόσμος μου έγινε καλύτερος. 

Όχι αυτό που προσδοκούσα. Περισσότερο όμως από αυτό που είχα. 

Μια αρχή προς μια κατεύθυνση που έδειχνε ότι μπορεί κάποτε να έφτανε στο όνειρο.

Φαίνεται όμως μόνος μου σκεφτόμουνα έτσι και αυτό είναι ταξίδι που το κάνουν δύο. 

Όμως καθώς πλησιάζει το ξημέρωμα, τα όνειρα γίνονται αναμνήσεις σαν τα παραμύθια που λένε οι γιαγιάδες.

Όμως έτσι ούτε αυτοί ζήσανε καλά, ούτε και εμείς καλύτερα.