Επιστροφή (σε εξέλιξη)

Έχουμε μπει σ' ένα νέο κύκλο.

Εκείνο απ' όπου ξεκινήσαμε υπάρχει,

αλλά είναι διαφορετικό.

Υπάρχει πάντα ο έρωτας

λίγο πιο σπάνιος τώρα

λιγότερο ερωτικός

αλλά προ πάντων συνεπής...

μαγνήτης.

Ο έρωτας. Ο έρωτας είναι εκεί.

Λίγο πιο ανώδυνος

και ίσως στο τέλος γίνει πιο αγνός.

Απαλλαγμένος από υποκρισίες

καθαρός

χωρίς αγάπη ξέγνοιαστος.

Δεν έχει την ίδια ένταση,

το ίδιο πάθος.

Δεν έχει την ίδια έγνοια

μ' αυτή της αγάπης.

Τα λόγια είναι λόγια

κι όπως λέει ο τραγουδοποιός,

τα λόγια κομμάτια. 

Τα λόγια μπορούν να σκοτώσουν την αγάπη

μαζί μ' αυτή όμως σκοτώνουν και τις οδύνες της.

Ο έρωτας όμως υπάρχει.

Ο έρωτας για το παιχνίδι,

ο έρωτας για τις συνεχείς προκλήσεις,

και προσκλήσεις σ' αυτόν.

Το παιχνίδι... η ένταση.

Πληγώνει όμως και σκοτώνει την αγάπη.

Το μυαλό προκαλεί ξανά

και μετά λίγο καιρό,

οι άνθρωποι σμίγουν ξανά

και υποτάσσονται στον έρωτα.

Νομίζω ότι τελείωσα εδώ.

Γουστάρω στο γυρισμό,

να καταγράφω φωναχτά

όλα όσα συνέβησαν

και φτάσαμε ως εδώ.

Αυτή η ώρα

ζαλισμένη από αισθήσεις μ' αρέσει.

Με τις προκλήσεις της, 

και τα λάθη της 

που μερικά από αυτά είναι επικίνδυνα.

Έχει μια νοσταλγία από άλλες επιστροφές

που φυγαδεύονταν κρυφά μέσα στη νύχτα,

πασπαλισμένες με το σύννεφο της αγάπης,

που κάθε κόκκος της,

καθώς αποχωριζόταν το κορμί μου,

ένα τσίμπημα, κεντρί,

στο σημείο της απώλειας,

για όλα αυτά που ήθελαν να γίνουν

και δε κατάφεραν

τρυπούσε την ψυχή μου.

Δεν έχει σημασία πια,

πονά λιγότερο.

Μπορεί να πληγώνουν 

αλλά πονά λιγότερο.

Κι επειδή είσαι πληγωμένη,

κρατάω τα λόγια

για να μη πονέσεις κι άλλο.

Ιδού το πρωτότυπο, ακατέργαστο όπως ηχογραφήθηκε: