Βαβέλ

Ησυχία, κενό,
νιώθεις σαν να άδειασε ξαφνικά ο κόσμος
κι εσύ έμεινες μοναχή
ψάχνοντας ένα τελευταίο ρομάντζο
μέσα στη νύχτα ξανά.

Στέλνεις τις αράδες σου ξανά
προς αναζήτηση συντροφιάς
να γεμίσει του μυαλό σου το κενό
με εκείνα τα συναισθήματα 
που τόσο έχουν λείψει από τον κόσμο.

Κι εκεί, μέσα στο κενό 
ακούγεται μια φωνή
που μοιάζει να ψάχνει για να βρει
το άλλο σου μισό
κι εσύ στείνεις αφτί,
κι ακούς ασυνάρτητη γλώσσα ξενική.

Και το μυαλό μουδιάζει,
η σκέψη αδειάζει
και η ψυχή γεμίζει
ασυμβατική απογοήτευση
καθώς η φωνή χάνεται στο σκοτάδι της Βαβέλ.