Ιστορίες Μπύρας (Διάλογος 4) Αποκαλύψεις!

- Δε μου λες θα πιούμε μπύρες ή να αλλάξουμε τον τίτλο;
- Ε καλά γιατί κολλάς σε λεπτομέρειες;
- Δίκιο έχεις αλλά αφού ποτέ δεν πίνουμε μπύρες;
- Ε ταυτίζεται περισσότερος κόσμος με τις μπύρες.
- Λόγω κρίσης;
- Ναι όλη στη μπύρα το έχουν ρίξει.
- Πρώτη φορά αριστερά σου λέει μετά...
- Ε εδώ που τα λέμε ποιο πολύ αριστεροφέρνει η μπύρα από το ουίσκι.
- Υπάρχει και η βότκα.
- Ναι αλλά η Ρωσία δεν είναι κομμουνιστική χώρα πια.
- Ναι αλλά οι δική μας δε το ξέρουν.
- Σωστό κι αυτό.

- Γκουχ, γκουχ, συγνώμη που διακόπτω...
- Φέρε δυο ουισκάκια;
- Τι έτσι;
- Όχι ρε φίλε. Φέρε και κανα μπινελίκι μαζί.
- Δεν εννοούσα αυτό.
- Τι εννοούσες ρε φίλε. Καλά ποιος είναι αυτός;
- Έτσι μπράβο κι ανησύχισα.
- Έλα ντε; Ποιος είσαι ρε φίλε; Και γιατί ανησύχησες;
- Ε να, δέκα χρόνια έρχεστε εδώ, πάντα με ρωτάτε ποιος είμαι.
- Σοβαρά;
- Ναι.
- Και;
- Ε να σήμερα δε ρωτήσατε.
- Δίκιο έχεις. Ποιος είσαι ρε φίλε;
- Ε καλά θα με τρελάνετε;
- Ε;
- Ο σερβιτόρος είμαι!!!
- Ε τότε γιατί δε φέρνεις τα ποτά και το συζητάμε;
- Νόμιζα. Χμ. Αααα! Ας το, πάω για τα ποτά.
- Να σου πω, βάλε και ένα για σένα.
- Ναι εσύ φαίνεσαι να το χρειάζεσαι περισσότερο από μας. Χρέωσε το σε μας.
- Καλοσύνη σας.
- Όχι να το παινευτούμε. Κιμπάριδες ήμαστε.
- Ναι το έχω προσέξει από το φιλοδώρημα... Τα λέμε σε λίγο.

- Έφυγε;
- Ναι.
- Μυστήριος ο καινούργιος σερβιτόρος.
- Ναι και κουτσομπόλης.
- Μέχρι κι ότι ερχόμαστε εδώ δέκα χρόνια ήξερε.
- Είδες; Αλήθεια πέρασαν δέκα χρόνια;
- Καλά μη δίνεις βάσει στα κουτσομπολιά.
- Σωστά.
- Τι λέγαμε;

- Ήρθα κι εγώ.
- Ποιος είσαι πάλι εσύ;
- Ένα ποτάκι για τον καπετάνιο, ένα για το δάσκαλο κι ένα και για μένα...
- ...
- ...
- Στην υγειά μας. Α και για να μη ξεχνιόμαστε. Ο σερβιτόρος είμαι.
- Και γιατί κάθεσαι.
- Δε με κεράσατε ποτό;
- Ε και; Δουλειά δεν έχεις;
- Όχι. Βλέπεται άλλους πελάτες στο μαγαζί;
- ...
- Δίκιο έχει.
- Γεια μας.
- Γεια μας.
- Υγείες.
- Ααααχ... Δίκιο είχατε. Το χρειαζόμουν. Ευχαριστώ.
- ...
- ...
- Λοιπόν τι λέγαμε;
- Για μπύρες.
- Για μπύρες;
- Ναι για μπύρες!
- Αφού ποτέ δε πίνεται μπύρες!
- Η αλήθεια είναι ότι σπάνια πίνουμε μπύρες.
- Μια φορά θυμάμαι πριν τέσσερα χρόνια;
- Κι συ που το ξέρεις;
- Δε μου λέτε; Άνοια έχετε και οι δύο;
- Γιατί;
- Ε, ποιος σας σερβίρει;
- Πριν τέσσερα χρόνια; Που να θυμάμαι; Εσύ καπετάνιο θυμάσαι;
- Δεν ήταν ένας τύπος με μακριά μαλλιά που τα έπιανε κοτσίδα;
- Όχι αυτός ήταν πιο παλιά!
- Σωστά! 
- Κι αυτό το ξέρει!
- Ε πως να μη το ξέρω;
- Πως το ξέρεις.
- Εγώ ήμουν!
- Ποιος;
- Ο σερβιτόρος με τα μακριά μαλλιά...;
- Ναι!
- Σώπα!
- Δε του μοιάζεις καθόλου.
- Αν εννοείς την κοτσίδα ναι. Την έκοψα!
- Ναι αλλά μετά από αυτόν τον τύπο ήταν ένας άλλος...
- Ναι, ο τύπος με τη χαίτη και το σκουλαρίκι;
- Ναι μπράβο.Πως τον λέγανε να δεις;

- Γιάννη!
- Μπράβο! Ποιος είσαι ρε φίλε;
- Η Δομή.
- Η Δομή; Χα χα χα!
- Ευτυχώς το καταλάβατε!
- Ποιο;
- Το αστείο.
- Για χαζούς μας περνάς;
- Δε ξέρω τι να υποθέσω πια!
- Τελικά ποιος είπαμε πως είσαι;
- Ο Γιάννης!
- Ποιος Γιάννης;
- Τα νεύρα μου. Πάω να φέρω άλλη μια γύρα πριν το ρίξουμε στα βαριά.
- Καλή ιδέα.
- Ναι τράβα...

- Τελικά ποιος είναι.
- Ο Γιάννης.
- Ποιος Γιάννης;
- Νομίζω ο σερβιτόρος.
- Μα αυτός είχε χαίτη.
- Ναι και ο άλλος κοτσίδα.
- Χμ...
- Χμ...

- Ορίστε και ο δεύτερος γύρος!
- ...
- ...
- Γκουχ γκουχ...
- Απορία ψάλτου βηξ!
- Λοιπόν Γιάννη, δουλεύεις τελικά δέκα χρόνια στο μαγαζί;
- Πληρώνει καλά το αφεντικό;
- Εγώ είμαι.
- Τι είσαι εσύ;
- Το αφεντικό!
- Σώπα!!!
- ... !!!
- Αποκάλυψη ε;
- Ναι βρε παιδί μου. Τόσα χρόνια νομίζαμε ότι το αφεντικό είναι...
- ... ;
- ... ;
- Έλα ντε; Πες καπετάνιο;
- Ιδέα δεν έχω!
- Ούτε εγώ.
- Να συστηθούμε.
- Δε χρειάζεται. Σας ξέρω.
- Ε;
- Από που;
- Από εδώ! Δέκα χρόνια έρχεστε... Κρατάει χρόνια ο βήχας.
- Ναι βρε παιδί μου. Αυτό να το κοιτάξεις.
- ?;!;!!?
- Τι δε καταλαβαίνεις; Δέκα χρόνια τώρα όποτε σε βλέπουμε βήχεις.
- Και το θυμάστε αυτό;
- Γιατί άλλος ήταν;
- Α είπα κι εγώ. 
- Τι είπες.
- Τίποτα, τίποτα.
- Λοιπόν Γιάννη πως πάει το μαγαζί;
- Δε βλέπεις; Τίγκα είναι.
- Αφού μόνο εμείς ήμαστε εδώ!
- Κι εγώ κάθομαι μαζί σας και πίνω την κάβα μου.
- Και;
- Μ' αρέσει που την πατάω και πάω να κάνω σοβαρή συζήτηση μαζί σας.
- ... ;
- ... ;
- Λοιπόν το μαγαζί προφανώς δε πάει καλά! Ένα γεια μας δεν είπαμε.
- Κρίμα.
- Ναι. Ωραίο μαγαζάκι. Μικρό, καλόγουστο, μαζεμένο...
- Ευχαριστώ βρε! Άκουσα και μια καλή κουβέντα από το στόμα σας!
- Το σωστό να λέγεται. 
- Ναι...
- Όμως πρέπει να αλλάξεις σερβιτόρο. 
- Ναι.
- Αυτός που έχεις, δε λέω καλό παιδί αλλά λίγο αργός.
- Και βήχει πολύ!
- Ναι. Και αυτό!
- ...
- ...
- ...
- Λέω να μην πιείτε άλλο. Σας χαλάει.
- Ναι, είναι και περασμένη ώρα...
- Φιλαράκι χάρηκα!
- Κι εγώ.
- Ίσως σε ξανά πετύχουμε καμιά φορά όταν ξανά περάσουμε... 
- Χμ... πολύ πιθανό!
- Καλά μην ορκίζεσαι κιόλας...
- Ορκίζομαι, ορκίζομαι... 
- Καλά τι χρωστάμε;
- Δικά μου.
- Ευχαριστούμε!
- Η χαρά όλη δική μου.
- Καληνύχτα.
- Καληνύχτα.

- Περίεργος τύπος.
- Ναι.
- Πως ήξερε ότι θα τον ξανά πετύχουμε;
- Έλα ντε;
- Καλά, καληνύχτα.
- Τα λέμε...
- Γεια
- Γεια