Ιστορίες Μπύρας (Διάλογος 3)

- Ρε φίλε από τότε που χειραφετήθηκαν οι γυναίκες το ίδιο σκηνικό.
- Όπα όπα μεγάλε. Αυτό δεν είναι ένα θέμα, είναι πολλά.
- Δίκιο έχεις.
- Κάτσε να στα πω...
- Για λέγε φιλαράκι...
- Να βρε, αυτό που θέλουν και δε θέλουν αλλά τελικά θέλουν ίσως με τρελάνει.
- Αφού ξέρεις ότι η γυναίκα θέλει το παραμύθι της.
- Ότι το θέλει το θέλει.
- Παλιά δοκιμασμένη συνταγή. Παραμύθι ακόμα κι αν δε το πιστεύει κανείς. Ακόμα και αυτή!
- Ναι αλλά εμένα δε μ' αρέσει.
- Δε σ' αρέσει; Ωχ κατάλαβα.
- Τι κατάλαβες για να έχουμε καλό ρώτημα;
- Με την έτσι πάλι τραβιέσαι;

- Γκουχ γκουχ!
- Ποιος είσαι εσύ ρε φίλε;
- Εμ... ο σερβιτόρος. Να σας φέρω κάτι;
- Φέρε ένα ουίσκι.
- Κάτσε ρε, Ιστορίες Μπύρας λέει από πάνω;
- Ε;
- Για κοίτα τον τίτλο.
- Α. Καλά. Θύμισε μου πριν φύγουμε να το αλλάξω.
- Και τι θα το κάνεις;
- Ιστορίες Πείρας χα χα.
- Α καλό.
- Γκουχ γκουχ!
- Άντε πάλι. Καν' τα δύο ρε φίλε και σβέλτα! Με πολλά παγάκια.
- Μία ώρα να πάρει μια παραγγελία. Τς, τς, τς!

- Λοιπόν τι λέγαμε;
- Για την έτσι.
- Ποια έτσι μωρέ. Γέρασες και τρόπους δεν έμαθες.
- Ναι μωρέ τον προσβάλαμε τον πρίγκιπα.
- Ναι, δηλαδή όχι. Τέλος πάντων δε μιλάνε έτσι.
- Γιατί σου τη θίξαμε;
- Δε ξέρω σε πια αναφέρεσαι.
- Είναι που σου έχουν χυμίξει όλες μαζί.
- ...
- ...
- Τι κοιτάς ρε;
- Προσπαθώ να βρω τι σου βρίσκουν...
- Πας καλά;
- Όχι γιατί εγώ αν ήμουν γκόμενα...
- Δε μου λες; Το σκέφτεσαι συχνά αυτό;
- Ποιο;
- Αυτό το αν ήσουν γκόμενα.
- Βρε άι στο διάολο!
- Χα χα.
- Για την τσελίστρια μιλάω. Το είπα καλά;
- Ααα! Ναι;
- Ναι!
- Ε ναι, αυτή!
- Τι; Δε σου κάθεται;
- Δεν είναι αυτό.
- Α μπα; Τι είναι;
- Το κάνεις πολύ φθηνό.
- Και δε μου λες για να 'χουμε καλό ερώτημα;
- Τι;
- Ποιος είναι η γκόμενα τώρα;
- Τι λες;
- Μιλάς σα γκόμενα. Άκου το κάνω να ακούγεται πολύ φθηνό!!!
- Γλουπ!
- Και στην τελική το καλό σεξ δεν είναι ποτέ φθηνό! Ξέρεις τι μου έχει κοστίσει εμένα;
- Κοίτα δεν ήρθα εδώ για αντροκουβέντα!
- Να έβγαινες με τις φιλενάδες σου τότε. Αφού δε γαμάς που δε γαμάς ας πλέκατε ένα πουλόβερ για το χειμώνα.

- Με συγχωρείτε αλλά ο κύριος έχει δίκιο νομίζω.
- Ποιος είσαι εσύ είπαμε;
- Ο σερβιτόρος.
- Και γιατί δε σερβίρεις;
- Δεν ήθελα να διακόψω.
- Ναι αλλά διέκοψες.
- Για να σερβίρω.
- Ε, σέρβιρε!
- Αμέσως.
- Ρε τα παγάκια έχουν λιώσει!

- Δεν ήθελα να διακόψω.
- Ναι αλλά διέκοψες.
- Για να σερβίρω.
- Φέρε άλλα. Και σβέλτα.
- Και να διακόψεις πιο νωρίς.
- Κουτσομπόλα
- Ε άθελα...

- Λοιπόν τι λέγαμε;
- Έλα μου ντε;
- Για την έτσι...
- Έλα μην αρχίζεις πάλι!
- Τέλος πάντων. Λοιπόν. Θα μου πεις;
- Ε να εμφανίστηκε πάλι.
- Φαίνεται θα είναι η εποχή της.
- Μα το Θεό κι εγώ αυτό σκέφτηκα.
- Και τι κάνει.
- Μια νιαουρίζει, μια γρατζουνάει.
- Δε καταλαβαίνω.
- Τι πράγμα;
- Όλο από την αρχή δε το καταλάβαινα. Αυτό το κόλλημα σου με την κυρία.
- ...
- Και ειδικά τώρα!!!
- ... ;
- Μα σου την πέφτουν δύο. Κρέμονται απ' τα χείλη σου. 
- Μα!
- Ταραμά! Η μια ψυχούλα, καλή, πασά σε έχει. Η άλλη, αραβική φοράδα, γυναικάρα. Θεά! Μια κουβέντα σου περιμένει...
- Ε μα...
- Ναι ξέρω το τσέλο είναι παλιά ιστορία.
- Α γεια σου.
- Ανεκπλήρωτος πόθος μη χέσω.
- Μίλα καλύτερα.
- Ρε συ. Μήπως είναι φετίχ το τσέλο;
- Τι εννοείς;
- Είναι το μόνο επάγγελμα που για να δουλέψεις πρέπει να έχεις τα πόδια ανοιχτά.
- ... !
- ... !!!
- Και του αγγειοπλάστη! ;)
- Ναι και της πουτάνας.
- Ναι. :(

- Γκουχ γκουχ!
- Ποιος είσαι εσύ ρε φίλε;
- Άντε πάλι. Εσύ ποιος λες να είμαι;
- ...
- Λοιπόν;
- Τη κολοκυθιά θα παίξουμε;
- Αν λιώσουν τα παγάκια αυτή τη φορά θα σας τα χρεώσω!
- Τι περιμένεις και δε σερβίρεις;

- Λοιπόν τι λέγαμε;
- Για την έτσι.
- Α τώρα δε σε πειράζει που την λες εσύ έτσι.
- Α μου γάμησες το τσέλο!
- Έλα πες μου... Σου έχει παίξει ποτέ τσέλο γυμνή;
- Βρε άι στο διάολο!
- Άμα λέω εγώ σα γκόμενα κάνεις!
- Ωχ!
- Να το κοιτάξεις. Λοιπόν στο δια ταύτα. Τι παίζει;
- Τίποτα δε παίζει.
- Αυτό λέω κι εγώ!
- Τι εννοείς;
- Γιατί δε παίζει τίποτα ενώ παίζουν τρεις;
- Έλα μου ντε!
- Κάτσε να το ψάξουμε...
- Για πες...
- Η τσελίστρια...
- Ναι...
- Την παραμυθιάζεις, την έχεις. Σωστά;
- Ναι αλλά δε θέλω.
- Μπορείς να μου πεις γιατί;
- Δε θέλω να την πηδήξω αν εννοείς αυτό.
- Και αν επιτρέπετε τι θέλεις να την κάνεις;
- Να την αγαπάω.
- Δε τη θέλεις σα γυναίκα ρε παιδί μου;
- Σα τρελός!
- ... ;
- Την αγαπάω. Ναι θέλω να κάνω έρωτα μαζί της αλλά χωρίς παραμύθια.
- Κι αυτή δε θέλει.
- Θέλει. Σα τρελή θέλει.
- Αλλά;
- Δε θέλει.
- Θα με τρελάνετε εσείς. Σε τρέλανε το τσέλο και πας να τρελάνεις κι εμένα.
- Έχεις δίκιο. Είναι περίπλοκο.
- Σώπα!!!
- Μη νομίζεις ότι κι εγώ τα καταλαβαίνω όλα.
- Μάλιστα...
- Απλά αισθάνομαι κάποια πράγματα.
- Δηλαδή;
- Συναίσθημα... Χμ... και πάλη μαζί. Πολύ πάλη. Παλεύει πολύ αυτή η γυναίκα.
- Τι παλεύει;
- Τον εαυτό της... Τα θέλω της... Τα όνειρά της. Τις επιλογές της, τη μοναξιά, τα πρέπει, τα δε πρέπει ακόμα περισσότερο κι ένα κάρο άλλα πράγματα.
- Σούπα το έχει κάνει το μυαλό της αλλά κι εσύ δε πας πίσω...
- Ίσως γι αυτό ταιριάζουμε.
- Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι χώρια δε κάνετε και μαζί δε μπορείτε.
- Έτσι ακριβώς.
- Ένα αιώνιο φλερτ δηλαδή.
- Ναι.
- Συγνώμη που θα σου χαλάσω το ρομαντικό όνειρο αλλά πως θα φαίνεται το όλο σκηνικό όταν κάποια στιγμή χαθεί από τις συνομιλίες σας λέγοντάς σου άμα τη εμφανίση "Ε, ξενοκοιμάμαι αυτές τις μέρες..." σαν δια μαρτυρημένη επιταγή;
- ...
- ...
- Έχεις δίκιο! Το έχει ξανακάνει άλλωστε.
- Απόλυτο!
- Σιγά μη δε προχωρήσει. Και καλά θα κάνει δηλαδή.
- Πρέπει κι εσύ να προχωρήσεις όμως. Έχεις τόσες υποχρεώσεις!
- Ναι πρέπει.
- Οπότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
- Τι;
- Χ και το ίδιο!
- Τι πράγμα;
- Σβησ' την βρε παιδί μου!
- Δεν είναι εύκολο.
- Όχι αλλά μπορεί να γίνει ευκολότερο αν καβαλήσεις την αραβική φοραδούλα.
- Νομίζεις ότι δε το σκέφτομαι;
- Σε καλό δρόμο είσαι...
- Κι έπειτα πόσα χρόνια ενεργά μου μείνανε;
- Η αλήθεια είναι ότι δε σε κόβω για πολλά. Αν ρωτάς για μένα... Μόλις ξεκίνησα.
- Σιγά βρε Σπαλιάρα.
- Ποιος είναι αυτός;
- Κανένας.
- Α. Έλεγες λοιπόν;
- Έλεγα πως λίγα χρόνια ενεργά μου μείνανε...
- Άσε να βοηθήσω εγώ. Πρέπει να γυμνάσεις και το προστάτη σου.
- Είναι κι αυτό. Στο τέλος θα βγάλω καρκίνο μ' αυτή τη κατάσταση!
- ...
- Ποιος; Εγώ! Που άλλοτε αναστέναζαν οι κάμαρες!
- Σιγά βρε Σπαλιάρα!
- Ποιος είναι αυτός;
- Ο κανένας που είπα πριν.
- Α...
- Ώστε σκέφτεσαι τη φοραδούλα;
- Ε και η άλλη είναι τόσο γλυκιά και καλή.
- Δε ψάχνουμε για νύφη!
- Χμ ναι.
- Σύνελθε λοιπόν.
- Δίκιο έχεις.
- Μπράβο!
- Δε ψάχνουμε για τίποτα για την ακρίβεια.
- Ε;
- Αυτό που άκουσες!


- Γκουχ γκουχ!
- Ποιος είσαι εσύ ρε φίλε πάλι;
- Είπα να σας φέρω μερικά παγάκια.
- Μπράβο φιλαράκι!
- Θα θέλατε κάτι άλλο;
- Ε...;
- Το λογαριασμό. Κουράστηκα.
- Κάτσε βρε να πιούμε ένα ποτάκι ακόμα.
- Όχι. Συγνώμη. Δεν έχω διάθεση. Λογαριασμό λοιπόν.
- Μάλιστα.