Δρόμοι του νου και των λέξεων

Είχαν περάσει άλλα 20 χρόνια από την τελευταία φορά που σμίξανε. Χωρίζουν βλέπεις οι άνθρωποι, ακόμα κι εκείνοι που φτιάχτηκαν για να μείνουν μαζί. Τα φέρνει η ζωή ανάποδα συχνά. Σαν χτες του φαινότανε που κατεβαίνανε μαζί την παραλιακή. Είχαν στρίψει δεξιά προς τη θάλασσα εκεί που ο δρόμος άρχιζε να απομακρύνεται. Την είχε πάει σ' έναν έρημο μόλο και εκεί πήρε το πρώτο της φιλί. Εκεί μαγεύτηκε κι εκεί ξεκίνησαν όλα ξανά. Το αυτοκίνητο, το ίδιο αυτοκίνητο ακολουθούσε, σαν από μόνο του την ίδια διαδρομή. Τίποτα δεν είχε αλλάξει από τότε. Όλα έμοιαζαν ίδια μόνο που τώρα ήταν πρωί και είχε ζέστη. Το αυτοκίνητο έφτασε στον ίδιο σημείο που είχε φτάσει πριν είκοσι χρόνια σαν από μόνο του, σχεδόν αυτόματα. Κοίταξε γύρω του, αναδεύτηκε νωχελικά και τελικά αποφάσισε να βγει στη μαρίνα. Άναψε ένα τσιγάρο και ξεκίνησε να περπατάει κατά μήκος της προβλήτας μέχρι που έφτασε στον μόλο. Σήκωσε το κεφάλι του και την είδε.  Στεκόταν όρθια στην άκρη του κυματοθραύστη και αγνάντευε το πέλ

Θα 'θελα... Τι;  Τίποτα... Σίγουρα; Όχι. Τι όχι; Ε... Δηλαδή ναι. Καλά. Τι καλά. Καλά! Έτσι απλά; Ναι έτσι απλά. Ε είσαι αναίσθητος! Τι;! Τίποτα. Πως τίποτα; Είπες ότι είμαι αναίσθητος! Ε αφού το άκουσες γιατί ρωτάς; Άργησα να το χωνέψω. Ωραία. Τι ωραία; Ωραία! Καλά. Τι καλά!!! Που το βλέπεις το καλά;;; ... Δε μου λες τρελάθηκες; Ναι, βγάλε με και τρελή από πάνω! Θέλεις να μου πεις τι συμβαίνει;  Τίποτα. Ε πως τίποτα; Έλα τώρα πες μου. Όχι. Αφού σ' αγαπάω. Όχι. Τι όχι. Δε με αγαπάς.  Γιατί; Γιατί άμα μ' αγαπούσες...  Ναι;... Θα μου έδινες αυτό που δεν έχω; Τι είναι αυτό;  Δεν ξέρω.  ...; Δηλαδή ξέρω... ... Τέλος πάντων. Καληνύχτα!   Έτσι απλά; Ναι έτσι απλά.  Όπως επιθυμείς. Καληνύχτα. ... ... Γουρούνι! !

Μια σταγόνα ελευθερώθηκε από το σύννεφο και ξανοίχτηκε τρεχαντηράκι του ουρανού να οργώσει τη γη. Στη αρχή κρύωνε και ρυτίδιασε, μετά πάγωσε κι έγινε χιόνι χορευτής που φλέρταρε με τον αγέρα για να προσγειωθεί απαλά στη στέγη ενός σπιτιού. Εκεί έγινε πάλι σταγόνα, γλίστρησε στο λούκι πήρε χρώμα κι αγκάλιασε το χώμα. Περπάτησε λιγάκι, ώσπου σπηλιά συνάντησε και μπήκε να ξαποστάσει. Από εκεί σκαρφάλωσε μέσα στον κορμό μιας ελιάς και πάλι αέρας έγινε στο σύννεφο ανέβηκε ξανά. Στην πραγματικότητα δεν πεθαίνουμε ποτέ. Απλά αλλάζουμε. Καταστάσεις, σύνθεση, ενεργειακό επίπεδο. Δε πεθαίνουμε ποτέ. Μεταλλασσόμαστε. Η αλλαγή είναι όμως επώδυνη. Τόσο, που διαγράφει τις μνήμες. Κι αν σκέφτεσαι να με ρωτήσεις τι έχω στο μυαλό μου θα σου πω, πως από τότε που την γνώρισα, δε ξέρω τίποτα, ούτε καταλαβαίνω. Ξέρει εκείνη για μένα. Αυτό όμως θα είναι μια άλλη ιστορία για όταν έρθει η ώρα της. Προβλέπω πως τίτλος θα 'ναι "Η σταγόνα που ξεχείλισε,,, ξανά" ή κάπως έτσι.

Welcome to the desert of the real, The most crowded of all, Yet deserted you are, Feeling left alone.

Είναι το πανάκι μου μέρες ανοιγμένο και η ρώτα μου πρίμα στον καιρό  να φέρει την βαρκούλα μου εκεί που καρτερώ. Μα είναι η θάλασσα μπουνάτσα και το πανάκι χαλαρό γιατί κάποιος θαρρείς έκλεψε τον άνεμο που ζητώ. Θυμάμαι σαν τώρα να 'τανε πριν έξι μήνες θα 'τανε θωρώ, που όρτσα ταξίδευα κόντρα την όστρια να σε βρω.  Στον Άγιο προσευχήθηκα μια τραμουντάνα να φυσήξει  να μπω στο λιμανάκι σου προτού ο ήλιος καταλήξει.  

Στοίχος μου ο πόνος,  πεντάγραμμο ο χρόνος  και το σαράκι τρώει  απ' την ψυχή μου.  Σκορπιζόμαστε σε αποχρώσεις γκρίζες με την επίγνωση του όνειρου που δε ποτίσαμε φροντίζοντας τον εγωισμό μας.  Μόνο που ο χρόνος δε νικιέται και το πεντάγραμμο τελειώνει  και μαζί με το εγώ θα πεθάνει και το όνειρο.

Γυάλινη γέφυρα μας χωρίζει με ραγισμένο το γυαλί  από το τελευταίο διάβα μου. Αν θέλεις να με συναντίσεις θα πρέπει να ρισκάρεις, να πατήσεις στο κενό. Ότι κι αν νομίζεις η αλήθεια με το χρόνο ξεφτάει καθώς όλα αλλιώνονται και όλα καταρρέουν για να μπορέσεις εύκολα να τα αντιληφθείς.  Πριν κάποιους μήνες η αλήθεια δε χωρούσε στο μυαλό σου τώρα βολεύεται ότι τις έχει απομείνει. Φρόντισε την για να ζήσει.

Μη χάσεις το sex appeal σου! Σε παρακαλώ! Γιατί αν το χάσεις και αυτό... Χαθήκαμε. Κι εγώ δε θέλω να χαθούμε! Γιατί σ' αγαπώ! This is what I call a mind fuck! If these lines above were to be translated in LISP * That would be the CDR of the CDRs. The perfect tailed recursion. ** And that my friends will always be the difference between human intelligence and artificial intelligence! Human intelligence adds a touch of romance, humor and appeal in multiple dimensions above beauty! * LISP is a 3rd generation artificial intelligence programming language ** I know this is probably impossible to follow if you are not an IT gig, but who said IT nerds can't write poetry? A tailed recursion is a beautiful infinite loop like a fractal to infinity.

Τους ξύπνησαν τα ποδοβολητά των ζώων που έτρεχαν από το βουνό με κατεύθυνση το κέντρο του δάσους. Ο πρίγκιπας παρατηρούσε το φαινόμενο με απορία όταν ένα ελάφι στάθηκε μπροστά του και του μίλησε. "Εσύ είσαι ο θλιμμένος πρίγκιπας ο άρχοντας του τόπου;" "Ναι." "Πρίγκιπα μου βοήθησε τα πλάσματα του Δάσους. Εκεί στο βουνό πάνω από το δάσος, ένα πλάσμα σκοτεινό γεμάτο μίσος και κακία εξαπέλυσε ένα ξόρκι φοβερό!" είπε το ελάφι με μάτια γουρλωμένα από ένταση και αγωνία. "Δηλαδή;" "Όλη μέρα ουρλιάζει και οδύρεται και όπου ταξιδεύουν οι κραυγές της η φύση μαραίνεται και το μυαλό των ζωντανών τρελαίνεται. Μόνο τη νύχτα σιωπά!" "Ε ας πάτε πιο μακρυά, δε γίνεται;" "Άρχοντα μου το ξόρκι που εξαπέλυσε κάνει τα μαύρα αυτά τα ουρλιαχτά να ταξιδεύουν πιο μακριά και κάθε μέρα που περνάει το ξόρκι δυναμώνει και οι φωνές απλώνονται πιο πέρα. Η βόρεια πλευρά του δάσους έχει κιόλας μαραθεί. Υπέκυψε στο σκοτάδι. Αν αυτό συνε

Το τι μπορείς το ξέρω όμως εκεί που το εγώ σου το καθοδηγεί το τέλος δε θα είναι αρχή και ο πρίγκιπας θα μπήξει το σπαθί στα στήθη της μάγισσας και θα ξαναγεννηθεί. (το πρόβλημα μου είναι ότι υπάρχει μια γυναίκα που, θέλει ή κιόλας το κάνει, να διαβάζει στο εγγόνι της την ιστορία.. Ε δεν κάνει να δώσω τέτοιο τέλος σε ένα παραμύθι.)

Σου εύχομαι καλημέρες να φωτίζουν τη ζωή σου από εδώ και πέρα, γιατί εγώ σκοτάδι ήμουνα  φαίνεται κι ας ήμουν επιλογή δεύτερη πάντα στην πολύξερη ψυχή σου. Αποχωρώ γιατί δε με χρειάζεσαι ότι κι αν πιστεύεις εγώ τελείωσα να δώσω αυτό που ζητάς και δεν το ξέρεις δε γνωρίζω πως μόνο να μη υποφέρεις  απέτυχα να σου χαρίσω και το τέλος ίσως χαθείς... ξανά.

Το σούρουπο που πλησίαζε χαϊδευότανε με τους ήχους κάποιου μπεντίρ που ακουγόταν στο βάθος. Ο πρίγκιπας καθόταν στην βεράντα της κρεβατοκάμαρας του και προσπαθούσε ν' αφουγκραστεί το δείλι. Ο ήλιος έδυε στη Μέκκα και η πόλη μπροστά του έσβηνε σιγά-σιγά τους ήχους τις ημέρας, ενώ το μαγεμένο δάσος δίπλα από τα τείχη παρέδιδε την ημέρα στις οσμές τις νύχτας. Και έτσι οι φωνές των μικροπωλητών και οι μυρωδιές του παστουρμά και του σουτζουκιού δίναν τη θέση τους στη φρεσκάδα της φυλλωσιάς και το τραγούδι των γρύλων.  Μόνο το μπεντίρ φαινόταν αφύσικο μα τόσο ταιριαστό. Μουσική υπόκρουση στο γρυλοτράγουδο.  Κι όμως, όσο κι αν τ' ακούσματα ήταν τόσο ταιριαστά στα πριγκιπικά αφτιά οι αιτίες του ήταν απεχθείς και ανυπόφορες. Ο πρίγκιπας είχε μεγαλώσει και οι γιορτές που οργάνωνε ο πατέρας του προσπαθώντας να τον προξενέψει γι άλλη μια φορά του ήταν αδιάφορες και απόμακρες. Σήμερα δε ταξίδευε στη συνηθισμένη θλίψη του. Το επίκεντρο της σκέψης του ήταν δυο μάτια. Δυο μάτια τόσ

- Εσύ θα ζηλεύεις μετά... - Σημασία έχει αν ζηλεύεις εσύ. - Εγώ όχι. Εγώ δε ζηλεύω ποτέ! - Θα ζηλέψεις. - ... - Και δεν έχει σημασία τόσο που θα ζηλέψεις. Σημασία έχει που θα πονέσεις. - ... ; - Και θα πονέσεις πολύ. - ... - Βλέπεις καμιά φορά, η λεοπάρδαλη κυνηγάει στο σκοτάδι... - Τι; - Τίποτα. - Τι λες; - Θα δεις.

Ο πρίγκιπας ανταποκρινόμενος στις υποχρεώσεις του φέουδου του προχώρησε σε αρραβώνα με την πριγκίπισσα του διπλανού βασιλείου όπως του είχε υποδείξει ο πατέρας του. Κάποτε θα γινόταν κυρίαρχος ενός μεγάλου βασιλείου αλλά αυτό δε θα γινόταν σύντομα αφού και οι δύο άρχοντες ήταν νέοι και υγιείς. Και παρόλο που η ενδυνάμωση της συμμαχίας υποσχόταν ειρήνη και ευμάρεια τα κακά μαντάτα από τα βόρια σύνορα του βασιλείου της γυναίκας του δεν άργησαν να ακουστούν.  Από ένα βόρειο σκοτεινό βασίλειο ομάδες ανιχνευτών άρχισαν να επιτίθενται σε χωριά των συνόρων. Οι συνοριακές φρουρές είχαν συλλάβει κάποιους από αυτούς τους ανιχνευτές και οι ελάχιστες πληροφορίες που κατάφεραν να αποσπάσουν δεν ήταν καθόλου ευοίωνες. Ήταν πλέον προφανές ότι το σκοτεινό βασίλειο του βορά έστελνε τους κατασκόπους του να συλλέξουν πληροφορίες προτού το στράτευμα τους εκδηλώσει επίθεση. Οι πληροφορίες που έρχονταν από τις βόρειες επαρχίες μιλούσαν για ένα μεγάλο στράτευμα το οποίο είχε ξεκινήσει την κάθοδό του