Φουσκοθαλασσιά

Φουσκοθαλασσιά τα όνειρά μου γεμάτα

στην άκρια της θάλασσας

έγειρε να ξαποστάσει τις αντάρες της ζωής του.

Σε μια γωνιά του πελάγου

σας τράτα παλιοκαιρισμένη άραξε το κορμί του

να γεμίσουν τα πνευμόνια παιδικές αναμνήσεις.

Όσα δε θυμάται ο γέρος

το παιδί μακάρι να ζήσει και πιότερα

σιωπηλά μη σαλέψει και χαθεί το θαύμα.

Η αγάπη η πρώτη,

ο άγγελος που δε πίστεψε

το βιός που δε δοκίμασε.

Και σα ξυπνήσει την αυγή,

νερό αθάνατο να πιεί

στου Νέστου τις πηγές.

Παρθένα ελατιά

μυστήρια νήσος

ο παράδεισος που χάθηκε.

Ο ύπνος που πάντα εχθρός στη ζωή του

χαμένος χρόνος πως να ξεδιψάσει

το αχόρταγο μένος του να αναζητά το νόημα της.

Ταπεινά και αθόρυβα μη ξυπνήσει

κι ακόρεστη πείνα συνεχίσει

εμπειρίες κι άλλες για να ζήσει.

Φεγγάρι μαγικό και τ' άστρα συντροφιά,

κι έχουμε καιρό,

και κάθε εμπόδιο για καλό.