Χειμώνας

Απεγνωσμένα έψαξα να θυμηθώ
αυτά που μας ενώναν.
Στιγμιαίες αναμνήσεις χωρίς συναίσθημα
αναλαμπές που μοιάζουν
ξεθωριασμένες φωτογραφίες
στο παλιό σεντούκι
στο πατάρι.

Κι όμως σαν χτες να ήταν
τα χρώματα κι εικόνες έντονες,
λαμπερές που αντηχούσαν
βαθιά μες στην καρδιά
σαν πρώτος έρωτας
που χάθηκε σαν όνειρο
μεσημέρι μες το κατακαλόκαιρο.

Κι όπως η βροχή ξεπλένει
τη χαρά του καλοκαιριού
χάθηκες σα της σκόνη
γλίστρησε στα φρεάτια
παρασέρνοντας μαζί της
τα τελευταία φθινοπωρινά φύλλα.

Και έτσι,
τα συναισθήματα έσβησαν
σε σκοτεινό μονόδρομο
στα έγκατα της γης
και ήρθε πάλι ο χειμώνας
για να σκεπάσει η παγωνιά
και να επέλθει κάθαρση.