Μουσική που υπαγορεύει ο Θεός

Προτείνεται να παίζει το κομμάτι χαμηλά κατά την ανάγνωση αν είναι δυνατόν από το διπλανό δωμάτιο.

Ξάπλωσες και σήμερα μακριά μου σαν θολή ανάμνηση μες το φθινόπωρο για ένα καλοκαίρι που δε ζήσαμε ποτέ. Η μουσική ερχόταν απαλά από το διπλανό δωμάτιο. Όμως, ποτέ σου δε κατάλαβες, πως του μυαλού τα μονοπάτια δε φυλακίζονται και πριν προλάβει ο Μορφέας να σε πάρει, η μουσική ταξίδεψε την σκέψη σου στο σαλόνι, σε κάποιο άλλο σπίτι, το δικό μας σπίτι που όμως ποτέ δεν ονειρευτήκαμε μαζί.

Κι εκεί στην άκρη, ένα μαύρο γυαλιστερό πιάνο. Ένα μπουκάλι και ένα ποτήρι με ουίσκι και παγάκια και στην άκρη ένα τασάκι κι ένα τσιγάρο να καπνίζει λικνίζοντας απαλά το χαρμάνι του μέχρι τον ουρανό. Τα μάτια σφιχτά κλειστά και δακρυσμένα όχι από στεναχώρια, μα από χαρά. 

Μουσική που υπαγορεύει ο Θεός.

Και σήμερα το βράδυ σε πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά μου.