Έφυγα για το φως

Οι σχέσεις έχουν πάντα δύο κομμάτια. Ένα κομμάτι σου αρέσει κι ένα όχι. 

Στην αρχή το κομμάτι που σου αρέσει είναι το ποιο μεγάλο. Κι αν ο έρωτας είναι μεγάλος, το κομμάτι που σου αρέσει γιγαντώνεται τόσο που κρύβει το άσχημο κομμάτι. Μα όσο ο χρόνος προχωράει, το άσχημο κομμάτι που λαχταράει για να βγει, υποσκάπτει τη σχέση και σιγά σιγά μεγαλώνει μέχρι που έρχεται μια μέρα που γίνεται ίσα βάρκα και ίσα πανιά με ότι καλό υπάρχει. 

Σε αυτό το σημείο, αν οι συμμετέχοντες αντιληφθούν τι συμβαίνει και αποφασίσουν να σέβονται ο ένας τον άλλον έχοντας καταλάβει τις ανάγκες τους εκατέρωθεν μπορεί να ζήσουν μαζί και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, π.χ. παιδιά, που θα τους μάθουν να συμβιβάζονται, για να κρατήσει η σχέση ίσως για πάντα. Διαφορετικά θα έρθει η ώρα που το κομμάτι που δε σου αρέσει θα γιγαντωθεί και τη σχέση θα κατασπαράξει. 

Εμένα αυτό μου συμβαίνει συνήθως. Το τελευταίο.

Το άσχημο κομμάτι σου, κατασπάραξε κάθε ομορφιά που υπήρχε και το σκοτάδι σου με τύλιξε...

Και έφυγα για το φως...