Πονάει η αγάπη; (Διάλογος Εσωτερικός)

  • Πόσο φορτίο μπορεί να σηκώσει μονάχος του κανείς;
  • Δεν ξέρω. Υπάρχει αγάπη;
  • Ναι υπάρχει.
  • Άρα δεν είσαι μόνος...
  • Κι αν αγαπάω μόνο εγώ;
  • Ναι τότε είσαι αφόρητα μόνος. Αλλά είναι έτσι;
  • Δε ξέρω. Μόνο για μένα είμαι σίγουρος.
  • Καλά δεν υπάρχουν ενδείξεις;
  • Ναι υπάρχουν αλλά δεν είναι αποδείξεις και οι αγάπη θέλει αποδείξεις.
  • Με μπερδεύεις.
  • Μη νομίζεις. Κι εγώ μπερδεμένος αισθάνομαι.
  • Τέλος πάντων. Και τι δείχνουν οι ενδείξεις;
  • Αρκετά για να είναι αβάσταχτη η μοναξιά μου.
  • Υποσχέσεις;
  • Μόνο εγώ είμαι υπόσχεση. Όχι σχέση. Υπόσχεση.
  • Τι σημαίνει αυτό;
  • Όλο μαζί δεν ξέρω. Για μένα και τα δύο υποσχέσεις είναι. Όμως έχω βιώσει τα επιμέρους. Εμπειρίες μόνο έχω.
  • Δηλαδή;
  • Να, έχει να κάνει με τον άνθρωπο.  Άλλη τηρούν τις υποσχέσεις τους κι άλλοι λένε σιγά μην κάνουμε ότι λέμε.
  • Ναι αλλά εσύ τι κάνεις;
  • Εγώ δεν είμαι έτσι. Δε μπορώ. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που λέω είναι, εκτός κι αν ο άλλος το αναιρέσει.
  • Δηλαδή;
  • Πως να τηρήσεις μια υπόσχεση αν ο άλλος δε θέλει αυτό που έχεις υποσχεθεί ή θέλει κάτι άλλο; Η υπόσχεση είναι μια συμφωνία ανάμεσα στους δύο. Σωστά;
  • Τι να πω. Σωστό ακούγεται μάλλον.
  • Ναι αλλά υπάρχουν κι άλλα.
  • Δηλαδή;
  • Να καμιά φορά εσύ υπόσχεσαι το ένα και ο άλλος καταλαβαίνει το άλλο.
  • Πως γίνεται αυτό;
  • Συχνά οι άνθρωποι ερμηνεύουν αυτά που λες με βάση αυτά που θέλουν ή προσδοκούν από εσένα. 
  • Μπέρδεμα.
  • Αυτό σου λέω τόση ώρα.
  • Και τι γίνεται τότε;
  • Στη δική μας περίπτωση, νιώθουν όλοι προδομένοι ή απογοητευμένοι.
  • Μάλιστα. Και μετά;
  • Μετά αρχίζουν τα λόγια. Άσχημα λόγια.
  • Αφού υπάρχει αγάπη, γιατί τα λόγια να είναι άσχημα;
  • Ίσως γιατί δεν υπάρχει αγάπη. Τουλάχιστον όχι απ' όλους. Ίσως γιατί η αγάπη δεν είναι αρκετά δυνατή ν' αντέξει την απογοήτευση.
  • Μα αφού όλα λες πως είναι μια παρεξήγηση.
  • Ναι αλλά αυτός που παρερμήνευσε τα λόγια δε το καταλαβαίνει ή δε θέλει να το καταλάβει. Αισθάνεται προδομένος ή απογοητευμένος και ο εγωισμός του τον κατευθύνει στον εύκολο θυμό. Κακός σύμβουλος που οδηγεί σε λόγια. Άσχημα λόγια. Το ένα φέρνει το άλλο και καμιά φορά βγαίνει η κακή, η άθλια πλευρά των ανθρώπων. Τότε αισθάνεται ο άλλος προδομένος ή απογοητευμένος και το πράγμα γίνετε ακόμα πιο δύσκολο αν όχι αδύνατο.
  • Ναι αλλά ο θυμός περνάει. Μετά;
  • Κατ' αρχήν ο θυμός δεν περνάει πάντα τόσο γρήγορα. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ζούνε με το θυμό μέσα τους. Έπειτα, ακόμα κι αν ο θυμός περάσει τα λόγια έχουν αφήσει πληγές και όταν κι αυτές γιάνουν, αν γιάνουν αφήνουν ουλές.
  • Δηλαδή η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη;
  • Η δική μου εμπειρία λέει πως συνήθως ναι.
  • Γιατί;
  • Γιατί οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Όταν οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές ή νωπές υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις. Να φροντίσεις αυτόν που πονάει. Να παραδεχτείς ότι δεν εννοούσες όλα οι κάποια από αυτά που έλεγες. Να διευκρινήσεις τις παρεξηγήσεις. Να  αγκαλιάσεις  τον άλλο και να κατευθύνεις την ανάρρωση μέσα από την αγκαλιά της αγάπης σου.
  • Σαν πλαστική χειρουργική ένα πράγμα.
  • Ναι μπράβο. Έτσι ώστε οι ουλές να εξαφανιστούν ή να αφήσουν μόνο μικρά ανώδυνα ίχνη.
  • Μάλιστα. Και γιατί δεν το κάνουν αυτό οι άνθρωποι.
  • Γιατί ο εγωισμός τους είναι μεγαλύτερος από την αγάπη.
  • Κι εσύ τι κάνεις;
  • Εσύ τι λες πως κάνω; Γιατί νομίζεις πως γράφω;
  • Γιατί;
  • Για να δείξω ότι υπάρχει αγάπη και ότι μέσα σε αυτή υπάρχω ακόμα εδώ κι ας αιμορραγώ.
  • Μμμ... περίεργος τρόπος.
  • Ο καθένας έχει τον τρόπο του.
  • Ναι αλλά αν ο άλλος δεν το αντιληφθεί;
  • Τότε έχω κάνει λάθος.
  • Στον τρόπο;
  • Όχι στον άνθρωπο.
  • Και;
  • Και οι πληγές θα αφήσουν σημάδια που δε θα περάσουν ποτέ.
  • Οπότε η αγάπη θα πεθάνει;
  • Όχι απαραίτητα. Απλά δε θα διοχετευτεί. Θα στοιχειώσει και θα πονάει πάντα. Θα υπάρχει όμως. Βλέπεις καμιά φορά η υπόσχεση είναι πολύ ισχυρή για να την υποτιμάς.
  • Πολύς πόνος βρε παιδί μου.
  • Ναι. Πάρα πολύς και συνεχής.
  • Και δε μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό;
  • Εγώ τουλάχιστον όχι.
  • Και πως ζεις;
  • Συνηθίζεις να ζεις με τον πόνο. Τελικά μετά από αρκετό χρόνο δεν τον αισθάνεσαι συνέχεια. Φεύγει και έρχεται. Όμως είναι πάντα εκεί. Στις αναμνήσεις, στις προσδοκίες και στα όνειρα που ήθελες να ζήσετε μαζί. Απλά υπάρχεις κι ας είσαι μισός. Εσύ δηλαδή δεν πονάς.
  • Πως γίνεται να μην πονάω. Αφού εσύ είμαι εγώ.
  • Σωστά.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια