Δρόμοι του νου και των λέξεων

Ψάχνω στα έγκατα της ψυχής εκείνη τη λεπτή γραμμή που την αλήθεια από το ψέμα ξεχωρίζει εκείνον τον τόπο όπου μέσα στο σκοτάδι κάποιος κήπος ανθίζει όταν άνθρωποι δε φοβούνται τα λάθη τους να δούνε.

I'll come in the dark when you least expect me I'll rise from the shadows you won't feel me don't worry there will be no pain you won't feel a thing just a little pinkprint right about before  your soul will leave your shell to elevate in the eternity called hell. I'll come in the dark though I don't want too you kept inviting although I warned you, oh yes I warned you so many times I pleaded your mercy I asked you not to. You kept on going tormenting my soul you summoned a demon and here I am but still there's time enough to let me go I don't require a thing just let me be just rest in piece before I unleash a nightmare you won't believe pain you cannot heal. I'll come in the dark when you least expect me I'll rise from the shadows you won't feel me don't worry there will be no pain you won't feel a thing just a little pinkprint right

Με είδες, δε σε είδα, δε με είδες, σε είδα τι στο καιρό, μπανιστήρι δίχως λόγω και σκοπό κι εγώ δε γουστάρω να παίζω, ούτε να μένω μισός κάτι που ποτέ σου δε κατάλαβες ούτε είχες την υπομονή να περιμένεις ούτε καν με αξιοπρέπεια, να αποστασιοποιηθείς. Μόνο μπουρλότα ήξερες να βάζεις σ' ένα πόλεμο που δεν υπήρξε ποτέ και τώρα λες δε καταλαβαίνεις πότε, πώς και γιατί πως όλα πλέον έχουν χαθεί παρά μόνο ακόμα σ' ενοχλεί, η κατάντια του να παρακολουθείς, κρυμμένη πίσω από τη κλειδαρότρυπα που σε σώζει από το μπαλαούρο που έχτισε η έπαρσή σου, προκειμένου να θάψεις τα αποκαΐδια που άφησαν πίσω τους τόσα χρόνια λανθάνουσας ιδιοτροπίας που φύτεψαν μέσα σου τα παιδικά σου χρόνια και όλα τα αρρωστημένα πρότυπα και εκείνα τα κοινότυπα πιστεύω σου, εμπόδια ικανά να αποτρέψουν, ναι!, να μετατρέψουν το σκουλήκι την πεταλούδα που άξιζες να γίνεις, όχι γιατί χρειάστηκε ποτέ να αισθανθείς ωραία αλλά γιατί, το πεπρωμένο σου ήταν να πετάς κι εσύ επέλεξες

I find peace when I look at you... Once we separated, I haven't found peace since, as my heart lost half of its piece.

Search bots and search engines. The relay on Artificial Intelligence (AI) algorithms and agents. You know how they work? Well, let me give you the easy version. They evaluate their inputs. They do that against our standards and best practices. Based on the quality of input they assign ranking points. Ranking points determine the order by which search results appear on the list. The more ranking points, the higher the position of the result in the list. Like us. Humans. We interact with and evaluate our inputs. And right now, right now, you are losing points my dear. You are falling in my list. Just like search engines. After all they are build based on our image. We are Gods! Blasphemy! Or not? Does it matter, at all?

Φουσκοθαλασσιά τα όνειρά μου γεμάτα στην άκρια της θάλασσας έγειρε να ξαποστάσει τις αντάρες της ζωής του. Σε μια γωνιά του πελάγου σας τράτα παλιοκαιρισμένη άραξε το κορμί του να γεμίσουν τα πνευμόνια παιδικές αναμνήσεις. Όσα δε θυμάται ο γέρος το παιδί μακάρι να ζήσει και πιότερα σιωπηλά μη σαλέψει και χαθεί το θαύμα. Η αγάπη η πρώτη, ο άγγελος που δε πίστεψε το βιός που δε δοκίμασε. Και σα ξυπνήσει την αυγή, νερό αθάνατο να πιεί στου Νέστου τις πηγές. Παρθένα ελατιά μυστήρια νήσος ο παράδεισος που χάθηκε. Ο ύπνος που πάντα εχθρός στη ζωή του χαμένος χρόνος πως να ξεδιψάσει το αχόρταγο μένος του να αναζητά το νόημα της. Ταπεινά και αθόρυβα μη ξυπνήσει κι ακόρεστη πείνα συνεχίσει εμπειρίες κι άλλες για να ζήσει. Φεγγάρι μαγικό και τ' άστρα συντροφιά, κι έχουμε καιρό, και κάθε εμπόδιο για καλό.

Εσύ όχι εγώ! Λίγη τροφή για σκέψη, από έναν άνθρωπο που καβάτζωσε μισό αιώνα έχοντας πάρει το μερίδιο της ζωής που διεκδίκησε και ίσως και λίγο παραπάνω. Και τι δε θα ‘δινα να ήμουν πάλι στην ηλικία σου! Κάθομαι και σκέφτομαι καμιά φορά αν γυρνούσα πίσω εκεί που είσαι, με τρόπο μαγικό,  τι θα έκανα πρώτιστα διαφορετικό; Καταλήγω τελικά πως θα προσπαθούσα να γίνω λιγότερο αναβλητικός. Να μπορέσω να διεκδικήσω λαίμαργα πιότερα, να μην αφήσω στιγμή να χαθεί χωρίς τουλάχιστον χαρά και ηδονή, να φτάσω πιο χορτάτος εδώ. Όμως για σκέψου μια στιγμή πως εγώ είμαι εσύ, και βρήκες το μαγικό, και γύρισες πίσω εκεί που είσαι τώρα και μπορείς να κάνεις το δικό σου… διαφορετικό. Πες πως δεν είσαι πρώτη φορά σε αυτή τη στιγμή σου. Ήσουν σα κι εμένα, απλά δε το θυμάσαι. Είχες παιδιά, οικογένεια, υποχρεώσεις, δουλειά, προβλήματα. Και το μέλλον; Μια συνεχής δύση προς το τέλος. Το σκοτάδι. Μόνο που σε εσένα δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία. Έγινε το μαγικό!

Απεγνωσμένα έψαξα να θυμηθώ αυτά που μας ενώναν. Στιγμιαίες αναμνήσεις χωρίς συναίσθημα αναλαμπές που μοιάζουν ξεθωριασμένες φωτογραφίες στο παλιό σεντούκι στο πατάρι. Κι όμως σαν χτες να ήταν τα χρώματα κι εικόνες έντονες, λαμπερές που αντηχούσαν βαθιά μες στην καρδιά σαν πρώτος έρωτας που χάθηκε σαν όνειρο μεσημέρι μες το κατακαλόκαιρο. Κι όπως η βροχή ξεπλένει τη χαρά του καλοκαιριού χάθηκες σα της σκόνη γλίστρησε στα φρεάτια παρασέρνοντας μαζί της τα τελευταία φθινοπωρινά φύλλα. Και έτσι, τα συναισθήματα έσβησαν σε σκοτεινό μονόδρομο στα έγκατα της γης και ήρθε πάλι ο χειμώνας για να σκεπάσει η παγωνιά και να επέλθει κάθαρση.