Έρωτας

Μη, άλλο μη, με πονέσεις πια,
το ξέρεις το έχεις ξανακάνει παλιά
όμως η καρδιά κουράστηκε να περιμένει
κουράστηκε να πονά, να υπομένει.

Δε θέλω, δε μπορώ, άλλα να γράψω πια,
το γνωρίζεις, λόγια περιττά δε γιάνουν
μηδέ αλλάζουν τα πεπραγμένα
σα το άρωμα του σώματος σου,
που τόσο μας στερείς...

Ανάσα για να πάρεις
δε μπορείς.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια