Φόβος

- Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι τα τελευταία χρόνια χρειάστηκε να γίνω καχύποπτος.
- Τα τελευταία χρόνια;
- Ναι, και άργησα.
- Ναι, άργησες.
- Δε ξέρω τι έχει πάθει η γενεά μας.
- Τι εννοείς;
- Να οι προηγούμενες γενεές αντιμετώπισαν πολέμους, πείνα, κατοχή... Θαρρείς πως ήταν τίποτα!
- Ήταν όμως τέρατα.
- Ναι. Και δε λύγισαν, Συνέχισαν, αντιστάθηκαν και ξανάχτισαν τη ζωή τους.
- Μμμ...
- Λες και δε φοβόντουσαν. Τώρα όλοι είναι φοβισμένοι.
- Ναι όλοι.
- Είναι που ο κίνδυνος δεν είναι ορατός πια.
- Ναι. Γιατί ο κίνδυνος ήμαστε εμείς πια. Όλοι μας. Κι ο φόβος μαζί.
- ...
- Γι’ αυτό και η καχυποψία.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια