Ήμουν σχεδόν σίγουρος

Le Tende al Mare con Milo Manara

Κοίταξα διακριτικά πίσω από το καβαλέτο μήπως και σε δω. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ήσουν εκεί. Ίσως σε άλλη αίθουσα σκέφτηκα και προχώρησα στον επόμενο θάλαμο της έκθεσης. Έριξα ένα αδιάφορο δήθεν βλέμμα στο χώρο και διάλεξα ένα πίνακα κοντά στην είσοδο της επόμενης αίθουσας. Αυτή ήταν και η τελευταία. Σίγουρα, θα σε βρω εδώ. Απέφυγα να κοιτάξω. Ήθελα να το καθυστερήσω. Στράφηκα προς τη μπαλκονόπορτα και βγήκα έξω. Εξάλλου μπορεί να είναι στο προαύλιο. Σάρωσα με το βλέμμα μου το χώρο και επικεντρώθηκα στα δύο συντριβάνια. Σχεδόν σε είδα να κάθεσαι μαζεμένη στην άκρη του ενός. Τα μαλλιά σου δεμένα χαλαρά κατρακυλούσαν στους λεπτούς σου ώμους καθώς είχες το κεφάλι στραμμένο ψηλά απολαμβάνοντας δροσερό νερό από ένα μπουκάλι. Χτυποκάρδι. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως ήσουν εσύ. Όμως και πάλι όχι. Ήταν όμως κάποια άλλη. Πήγα με σταθερά βήματα στην τελευταία αίθουσα ξεχνώντας να κοιτάξω οτιδήποτε σε αυτή που ήμουν. Ήμουν σχεδόν σίγουρος πως θα σε δω. Μάταια. Κι όμως, ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ήσουν εκεί.

Ίσως την επόμενη φορά.

Όμως ήμουν σχεδόν σίγουρος και για άλλα πράγματα. Ήμουν σχεδόν σίγουρος για πολλά, όμως λίγα γίνανε τελικά.