Αμαζόνα
Προσπαθώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που σε είδα.
Καθόσουν στον καναπέ, τα πόδια πάνω στο τραπέζι μπροστά. Η φούστα σηκωμένη δήθεν τυχαία μέχρι το ύψος που μόλις φαινόταν η δαντέλα της αριστερής σου κάλτσας. Βλέμμα αυστηρό καρφωμένο ευθεία μπροστά παρατηρούσες με προσήλωση το κενό. Μια μικρή φλέβα είχε πεταχτεί στον κρόταφο σου και ρυτίδες σκέψεις είχαν απλωθεί επιθετικά γύρω από τα μάτια σου. Αχ τα μάτια σου, δυο σταγόνες μέλι θυμαρίσιο. Η μύτη ακόμα πιο αυστηρή. Όταν παίρνεις το αυστηρό σου ύφος, θαρρείς από τη μύτη βγαίνει όλο. Στόμα ερμητικά κλειστό. Μια γραμμή, σα κλειδωμένη αμαρτία. Ετοιμοπόλεμη αμαζόνα.
Δεν άντεχα. Ήμουν τόσο κουρασμένος που έγειρα και κοιμήθηκα. Τότε, σ' ένοιωσα. Έφυγες από δίπλα μου. Με άφησες πάλι μόνο.
Ξύπνησα στο κρύο μια ζεστή ημέρα.
Καθόσουν στον καναπέ, τα πόδια πάνω στο τραπέζι μπροστά. Η φούστα σηκωμένη δήθεν τυχαία μέχρι το ύψος που μόλις φαινόταν η δαντέλα της αριστερής σου κάλτσας. Βλέμμα αυστηρό καρφωμένο ευθεία μπροστά παρατηρούσες με προσήλωση το κενό. Μια μικρή φλέβα είχε πεταχτεί στον κρόταφο σου και ρυτίδες σκέψεις είχαν απλωθεί επιθετικά γύρω από τα μάτια σου. Αχ τα μάτια σου, δυο σταγόνες μέλι θυμαρίσιο. Η μύτη ακόμα πιο αυστηρή. Όταν παίρνεις το αυστηρό σου ύφος, θαρρείς από τη μύτη βγαίνει όλο. Στόμα ερμητικά κλειστό. Μια γραμμή, σα κλειδωμένη αμαρτία. Ετοιμοπόλεμη αμαζόνα.
Δεν άντεχα. Ήμουν τόσο κουρασμένος που έγειρα και κοιμήθηκα. Τότε, σ' ένοιωσα. Έφυγες από δίπλα μου. Με άφησες πάλι μόνο.
Ξύπνησα στο κρύο μια ζεστή ημέρα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου