Κυπαρίσσι

Καμιά φορά τα γραφούμενα 

βρίσκουν μπόλι

στις αισθήσεις 

για να γεννηθούν.

Και σήμερα κάνει κρύο 

που έρχεται νοτισμένο 

από τις χώρες της φωτιάς. 

Το ταξίδι συνεχίζεται 

κι απλώνει κάτω από το βλέμμα μου 

της ζωής οδύνες 

ανθρώπων ψέματα και συνήθειες. 

Κυπαρίσσι πάνω από μνήμα 

μπροστά στ' ανοιχτό πέλαγο

του βορά

στέκομαι ρουφώντας αρμύρα

και γιασεμί 

από τους μπαξέδες 

των παιδικών στιγμών 

που χάθηκαν άδικα

μαζί με την αθωότητα.

Φεύγει το μυαλό και χάνεται 

ψάχνει να κρυφτεί 

το σκοτάδι που τρυπώνει παντού 

μη το βρει. 

Και το ταξίδι συνεχίζεται 

να συναντήσει τις όχθες του Αχέροντα 

μακριές σα φίδια 

ουρές από ανθρώπινες ψυχές 

χαμένος χρόνος

μέσα στο άπειρο της αβύσσου

που αέναα γεννά ζωή.

Κι εγώ πάνω στ' αγέροχα βουνά 

σπαράζω κάθε που αισθάνομαι 

πως το βλέμμα του αετού

έχει ριζώσει στο αγνάντι του Παγγαίου 

να πονάει αέναο και ακίνητο 

ζωή δίχως αρχή και τέλος. 

Πόσες φορές θα ξαναγέννηθώ 

για να βιώσω τέλος χωρίς νόημα 

και το σκοτάδι να τρυπώνει παντού.