Επιλογή

Μια κρύα, συννεφιασμένη μέρα που καθόμουνα κοντά στην πόρτα σου περιμένοντας ακρόαση την προσυμφωνημένη ώρα, οι σκέψεις με πλημμύρισαν κι έγιναν πάλι γραφή-προάγγελος κακών μαντάτων...

Πάνε χρόνια θαρρώ,

που σ' άκουσα να λες...

Θα επιλέξω είπες
και τότε θα μ' αφήσεις. 

Γιατί;
Τόσο λάθος επιλογή θα είσαι εσύ; 

Και πάλι γιατί;
Γιατί να είσαι εσύ η λάθος επιλογή; 

Κι από την άλλη αν είσαι,
δε έχεις ευθύνη εσύ γι αυτό; 

Και αφού πιστεύεις πως έτσι θα γίνει,
γιατί δεν κάνεις κάτι; 

Μοιάζει σα να προκαλείς,
ένα μέλλον προαποφασισμένο. 

Μοιάζει τελικά, σα να μην είναι,
δική μου επιλογή. 

Γιατί συχνά νομίζω πως
να μ' απομακρύνεις προσπαθείς. 

Κι εγώ δεν αντέχω άλλο πόνο.
Δεν αντέχω, δε θέλω, δε μπορώ. 

Γιατί βάρος πονάει να είμαι

κι αν δεν αγαπάς δεν υπάρχω.

Ναι θαρρώ πως θα είναι 

απόφαση δική σου,

μόνο θα μοιάζει όπως πάντα, 

πως το φταίξιμο είμαι εγώ.

Εξάλλου είμαι. 

Δεν είμαι;