Μπουρίνι έρχεται

Είναι συχνά τα ρυτιδιάσματα
στην επιφάνεια της θάλασσας
που βλέπω στο λόγο σου
όταν δε βλέπω τα μάτια σου
που προμηνύουν μπόρα
και με σκιάζουν.

Το φως κρύβεται
και ενώ ο ήλιος κοντεύει
στο απόγειο του να σταθεί
γίνετε σούρουπο πυκνό
θαρρείς την ώρα πριν νυχτώσει
κι η θάλασσα λάδι σκοτεινό θαρρείς
και θυμωμένο.

Και ξάφνου,
μια παχειά σταγόνα πέφτει
καταμεσής στη θάλασσα
σε βρίσκει στο κούτελο
και σε ξυπνάει
απ' τη σαγήνη του θεριού
να πας να καλυφθείς
πριν πέσει με μάνητα
ο πρώτος κεραυνός.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια