Μινώταυρος

Και να που η έμπνευση μπορεί να έρθει από εκεί που δεν περιμένεις…
Μια κουβέντα με μια ψυχή που δεν ήξερες πως υπήρχε
Αν έχεις το μυαλό σου ανοιχτό μπορεί να διεισδύσει και να σε συνεπάρει
Όχι γιατί την συνερίζεσαι, απλά γιατί ξαφνικά νοιώθεις
Ότι υπάρχουν κι άλλοι που ξενυχτάνε ψάχνοντας

Στις ατραπούς της νόησης.

Όταν μοιράζεσαι
Δεν ξέρεις ποιον θα συναντήσεις σύντροφο
Να συμπορευτεί μαζί σου στον λαβύρινθο
Και να σε κάνει τον ήρωα που νίκησε τον Μινώταυρο.

Αισθάνομαι συχνά σα νυχτερίδα που την κούρασε το σκοτάδι.
Σου είπα δεν κάνει να μοιραστώ τις σκέψεις μου.
Είσαι στο φως. Μείνε εκεί.
Μπορεί να σε παρασύρω και δεν κάνει.

Αν όμως σε γοητεύει το σκοτάδι και επιμείνεις
Το φως ίσως να μην το ξαναδείς
Να γητευτείς απ’ το σκοτάδι
Κι εκεί που η αυγή θα έρθει να σε σηκώσει
Θα ξυπνήσεις παγιδευμένος μέσα σ’ έναν  εφιάλτη.

Γιορτάζεις τη ήττα του Μινώταυρου
Θ’ ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχει νήμα
Ούτε νίκη πάρα μόνο
Ένας εφιάλτης δίχως τέλος.