Αγρίμι

Ναι έχεις δίκιο, κι εγώ το ίδιο θυμώνω. Με την αγάπη, με μένα και με σένα, άλλα δεν αντέχω... Θυμάσαι έλεγες ότι θες να με βάλεις μέσα σου . Δεν ξέρω τι έκανες τελικά?... Αισθάνομαι να περιφέρομαι ζαλισμένος... εκεί απέξω.
Γιατί μέσα μου πιέζεσαι, χάνεις τον έλεγχο, δεν αντέχεις και κλωτσάς να σπάσεις μια ξεκλείδωτη πόρτα για να βγεις έξω, αγρίμι, χωρίς να λογαριάζεις τίποτα γιατί μάλλον πνίγεσαι. Μετά, εκεί έξω περιφέρεσαι ζαλισμένος και όταν σε πιάσει για καλά τ' αγιάζι ξαναέρχεσαι μέσα. Όμως έχεις γκρεμίσει πόρτες και παράθυρα και μπάζει ο βοριάς από παντού... Ακόμα κι έτσι εγώ πάντα είμαι εκεί να μπεις μέσα μου όσο αυτό το αφήνεις να υπάρχει...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια