Βούρκος

Κάθε μέρα που περνά
μάρτυρας γίνομαι
σήψης και παρακμής
και χάνω πιότερα
την πίστη μου
στον άνθρωπο
που αρχών απόντων
βυθίζεται βαθύτερα,
γουρούνι, σε βούρκο
προσωπικοτήτων μικρών
που αδιάκριτα γενικευμένος
σε όλα τα επίπεδα
της κοινωνίας
γιγαντώνεται.


 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια