Έφυγα...

Έφυγα ξαφνικά κι απότομα το βράδυ,
προτού προλάβεις πάλι τη σκέψη μου να ορίσεις.
Πέταξα ψηλά και ξένοιαστα και χάθηκα στη λήθη
και ήταν όμορφα, γαλήνια μέσα στο σκοτάδι.
Χάρηκα που ένοιωσα ελεύθερος ξανά!
Μα πριν τελειώσει η νύχτα στη μνήμη έφερα
το λόγο της χαράς και πάλι με μια αίσθηση νοσταλγική
τη σκέψη μου όρισες κι άγγιξα πάλι τη μοναξιά
στην οποία μας φυλάκισες και πήγα ν' αποθάνω.