Θαλασσόξυλο

Σαν ανάσα χάιδεψε
το αεράκι το μέτωπό του.
Να το. Ήρθε η άνοιξη.
Μα πριν ξεφύγει άλλη σκέψη
με μια ριπή ο Γρέγος
έσβησε το καντήλι
κι ο ναύτης άφησε
την ανάσα του
να φύγει ευτυχισμένη
στον καιρό
σα θαλασσόξυλο
ταξίδεψε στην άβυσσο
της απεραντοσύνης. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Devil Woman Blues

Querying Falling