Θαλασσόξυλο

Σαν ανάσα χάιδεψε
το αεράκι το μέτωπό του.
Να το. Ήρθε η άνοιξη.
Μα πριν ξεφύγει άλλη σκέψη
με μια ριπή ο Γρέγος
έσβησε το καντήλι
κι ο ναύτης άφησε
την ανάσα του
να φύγει ευτυχισμένη
στον καιρό
σα θαλασσόξυλο
ταξίδεψε στην άβυσσο
της απεραντοσύνης. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια