Όνειρο... (Δοκιμή σε εξέληξη)

 

Και τώρα πριν ξαπλώσω,

θα σε ονειρευτώ.

Μα "Τι τραγούδι να σου πω,

 εκεί που πας;"

Κι αναρωτιέμαι αν σκέφτεσαι

αυτό που σκέφτομαι τελικά.

Κι αν τελικά μες το μυαλό μου,

όσο θέλεις να νομίζεις είσαι.

Αναρωτιέμαι αν ξέρεις ποια είσαι εσύ, 

αρχή για μένα και τέλος στη ροή.

Μια σκέψη που από αλλού ξεκίνησε
και έφτασε αλλού.

Είναι που πάω να χαρώ
κι εσύ βρίσκεις και λυπάσαι.

Γιατί χαρά σου δίνουν τα οξύμωρα
κι εμένα η αγάπη.

Κι έτσι αρχίζω απ' αλλού
και σ' άλλα καταλήγω.

Αλλά όσο ο χρόνος προχωρά

μαραίνονται οι ώρες.

Γι αυτό σου λέω τις στιγμές

μη τις χαλάς με μπόρες.

Θα έρθει μια μέρα που αληθινά

θα ψάξεις μα θα με χάσεις.

Όσο κι αν θα θέλω να είμαι εδώ
θα έχω χαθεί, δε θα μπορώ.

Αφού όλα έχουν τέλος,
ζωή που χάνεται στου χρόνου το έλος.

Μα εσύ προτιμάς να ζεις μονάχη,
νικητής θαρρείς θα βγεις από τεχνητή διαμάχη.

Κι έτσι περιμένοντας το παραμύθι
θα χάνεσαι πάντα μέσα στου χρόνου τη λήθη.