Ποιά είσαι; (Όνειρα που χάθηκαν τη μέρα)
Εγώ πάντα θα μιλώ σε εσένα.
Ποια είσαι ;
Μόνο εσύ το ξέρεις.
Ότι κι αν πω εγώ μάταιο είναι και περιττό.
Να ξέρεις όμως πως εσύ
ήσουν όλα για μένα
όνειρο ψυχής,
πηγή ζωής που στέρεψε.
Ναι ονειρεύομαι,
μόνο εσένα, πάντα εσένα
αρκεί εσύ
να το πιστεύεις.
Γιατί να ξέρεις πως εσύ
ήσουν για μένα όλα
όνειρο ψυχής,
νήμα ζωής που κόπηκε.
Ποια είσαι εσύ
ίσως γνωρίσω
πιο πιθανό
ν' αποδημήσω.
Αφού εσύ το όνειρο προσπέρασες,
και τ' άφησες να σβήσει
πριν ακόμα ξημερώσει
το πρώτο δειλινό.
Η σκέψη μου θολή
όνειρα που ξεχνιούνται το πρωί
μικρές σαθρές στιγμές από αναμνήσεις
που δεν επιβίωσαν μια μέρα.
Και να δεις που η Ιφιγένεια τέντωσε το λαιμό της για μια σκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πανιά γέμισαν παραγάδια
Και ο μαίστρος δεν φύσηξε ποτέ...
Κάτι μου θυμίζει αυτό το στυλ γραφής ;)
Διαγραφή