Κουράστηκα...

Κουράστηκα να περιμένω γι αυτό που δε θα έρθει ποτέ.
Λόγια μου ή σκέψεις σου δεν ξέρω.

Ναρκοπέδιο οι διάλογοι των ανθρώπων σαν τις σκέψεις τους,
γεμάτες αντιφάσεις και άδικα φορτία του χτες.

Κουράστηκα να καταπιέζω το συναίσθημα, να είμαι comme il faut.
Θέλω ν' αγαπήσω, να δώσω, να φωτίσω κι ας καταδικαστώ.

Κουράστηκα να το δουλεύω για τα επουσιώδη,
αφού όλα έτσι μοιάζουν μες τον ωκεανό της αγάπης μου.

Κουράστηκα και πάρτε το κορμί μου, αμίλητο, ανέκφραστο, νεκρό
αφού η ψυχή μου είναι τιμωρημένη να μη μιλάει.

Και πριν προκάμεις να βγάλεις συμπεράσματα, δε μιλώ σε σένα.
Μιλάω σε όλους εσάς, και μόνο εσάς, που το μυαλό σας ταξίδευσε στις ίδιες σκέψεις. 

Δώστε ένα σημάδι ότι υπάρχετε...  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια