Ο φίλος μου ο πλωριός

Πρόσωπο σκαμμένο,
μαλλιά μαύρα, σκληρά και κατσαρά
με γκρίζο στους κροτάφους.
Τα μάτια του γυαλίζουν ανήσυχα,
δυο λαμπερές αεικίνητες μαύρες κουκκίδες...
Δε του ξεφεύγει τίποτα του πλωριού.

Έτοιμος, σβέλτος,
την κατάλληλη στιγμή
θα τραβήξει τα μαντάρια της ψυχής σου
για να δώσει άλλη μια παράταση
στη ζωή σου, να ξαναμπεί στη ρότα.
Είναι φίλος ο πλωριός.

Τραβάει μπροστά στο πλήρωμα,
παλεύει με τη θάλασσα
νικάει τον αέρα
κερδίζει τον αγώνα
κι άλλος σηκώνει το κύπελο.
Είναι ηγέτης ο πλωριός.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια