Πόνος

Έρχεται...
Κάποτε έρχεται εκείνη η στιγμή
που κάθεσαι απέναντι με τον εαυτό σου
και καμιά φορά δεν μπορείς
στα μάτια να κοιτάξεις.

Είναι τότε που η δικαιολογίες
πια δε μετρούν ενώ οι παραστάσεις
γεμίζουν το κουρασμένο σου μυαλό
και δεν αφήνουν ούτε τον ύπνο να σε λυτρώσει.
Κρυψώνα δεν υπάρχει πουθενά
και η ψυχή σου έχει παγώσει.

Ο χρόνος όλα τα γιάνει
μα οι ουλές μένουν
κι αυτή τη φορά η πληγή
ακούμπισε στο κόκαλο και το χάραξε.
Ο χρόνος δε θα γιάνει αυτό το σημάδι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια