Έζησα αρκετά...

Έζησα αρκετά για να γνωρίσω πράγματα,
Αρκετά για να αντιληφθώ,
Πόσα δε θα δω.
Κι αυτό το τελευταίο,
Κάνει την ζωή μου ανυπόφορη.

Μερικά από αυτά είναι μπροστά μου,
Αν απλώσω το χέρι μου θα σ' αγγίξω,
Κι εσύ το ίδιο. Μα κανείς δεν τολμά.
Από φόβο ότι είναι αδύνατο να ζήσουμε τη συνέχεια,
Κι έτσι για να μη λείψει το άλλο στερούμαστε το ένα,
και όλα μαζί. Γιατί;

Έζησα αρκετά για να γνωρίσω πράγματα,
Αρκετά για να αντιληφθώ,
Πόσα δε θα δω.
Κι αυτό το τελευταίο,
Κάνει την ζωή μου ανυπόφορη.

Δεν είναι κρίμα να μη ζούμε ούτε το ένα;
Τι λογική υπάρχει στην εγκράτεια σε μια πεπερασμένη ζωή;
Ποιος είναι αυτός που ορίζει το λάθος απ' το σωστό;
Μήπως ζει τη ζωή τη δικιά σου;
Έχει ρίσκο και πόνο να είσαι διαφορετικός,
Όμως έχει και τόση ηδονή.
Όπως και να 'χει όμως...

Έζησα αρκετά για να γνωρίσω πράγματα,
Αρκετά για να αντιληφθώ,
Πόσα δε θα δω.
Κι αυτό το τελευταίο,
Κάνει την ζωή μου ανυπόφορη.

Είχα ακουμπήσει μια ελπίδα πάνω σου,
Μαγιάτικη ηλιαχτίδα, στολιδάκι στα μαλλιά σου,
Εσύ όμως με κοίταξες αυστηρά και μολονότι...
Για μια στιγμή θαρρώ πως κάτι εφηβικό άστραψε στη ματιά σου,
Την έδιωξες από πάνω σου και
Μου υπενθύμισες πικρά πως..

Έζησα αρκετά για να γνωρίσω πράγματα,
Αρκετά για να αντιληφθώ,
Πόσα δε θα δω.
Κι αυτό το τελευταίο,
Κάνει την ζωή μου ανυπόφορη.

Κι εγώ σου λέω ότι η ζωή είναι στιγμές,
Κι γνώση δεν είναι πάντα λύτρωση.
Στιγμές που φεύγουνε για πάντα...
Είναι αμαρτία να φεύγουν και για τους δυο μας,
με τη σκέψη ότι...

Έζησα αρκετά για να γνωρίσω πράγματα,
Αρκετά για να αντιληφθώ,
Πόσα δε θα δω.
Κι αυτό το τελευταίο,
Κάνει την ζωή μου ανυπόφορη.