Είχαμε κάποτε όλοι όνειρα
Κι όμως είχαμε κάποτε όλοι όνειρα.
Όνειρα που ακόμα τα βλέπεις
στα μάτια των μικρών παιδιών,
ώσπου να σβήσουν νωρίς,
στην εφηβεία, στο συναπάντημα τους
με τη ζωή που δε συγχώρεσε,
τις αμαρτίες τις δικές μας.
Κι αν κρύβομαι από τα διψασμένα βλέμματά τους,
δεν είναι για τα λάθη που έχω κάνει.
Είναι γιατί φοβάμαι πως έχω αδειάσει
και δε γνωρίζω προς τα που είναι το φως.
Όνειρα που ακόμα τα βλέπεις
στα μάτια των μικρών παιδιών,
ώσπου να σβήσουν νωρίς,
στην εφηβεία, στο συναπάντημα τους
με τη ζωή που δε συγχώρεσε,
τις αμαρτίες τις δικές μας.
Κι αν κρύβομαι από τα διψασμένα βλέμματά τους,
δεν είναι για τα λάθη που έχω κάνει.
Είναι γιατί φοβάμαι πως έχω αδειάσει
και δε γνωρίζω προς τα που είναι το φως.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου