Απόψε

Πώς να σβήσω της ανάμνησης το άρωμα
Πώς να αναστήσω τις αναμνήσεις μου
Πώς να σηκώσω τα σίδερα της φυλακής μου
Και πώς να τα αγαπήσω.
                                    
Πώς να σ’ ακούσω όταν εσύ αρνήσαι να δεις
Να νοιώσεις, να  ξεπλύνεις τη ντροπή
Τα μάτια να ανοίξεις
Και να φωτίσεις τη ζωή.

Απόψε θα γεννηθείς.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια