Στιγμές…

Και να ‘σου
Ξαφνικά
Εκείθε…
Μέσα στην έρημο
Ένα λουλούδι
Πλημμύρισε…
Με τ’ άρωμά του
Ολάκερη ζωή
Άνοιξη δική μου
Αγιόκλημα στην αυλή μου
Κι ας είσαι μακριά
Γλυκιά μου πατρίδα
Για πόσο θα υπομένω
Τους καημούς ν’ ανασταίνω
Διψασμένη μου ψυχή
Τις ανάσες σου ν' ανασαίνω
Στην όαση        
Που μου χάρισες εσύ
Για πάντα θα προσπαθώ
Και θα επιμένω.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια