Ο θάνατος του ρόδου

Κάποτε έπεσε το πρώτο πέταλο,
κι όμως το άρωμά του ακόμα διαρκούσε...

Και μετά άλλο ένα, κι άλλο ένα,
μνήμες που ταξίδεψαν στη σκέψη μου.

Κι άλλο ένα, κι άλλο, ώσπου έμεινα γυμνός,
μαραμένο τριαντάφυλλο σε μια άσχημη γλάστρα.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Devil Woman Blues

Querying Falling