Ο θάνατος του ρόδου

Κάποτε έπεσε το πρώτο πέταλο,
κι όμως το άρωμά του ακόμα διαρκούσε...

Και μετά άλλο ένα, κι άλλο ένα,
μνήμες που ταξίδεψαν στη σκέψη μου.

Κι άλλο ένα, κι άλλο, ώσπου έμεινα γυμνός,
μαραμένο τριαντάφυλλο σε μια άσχημη γλάστρα.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια