Κόσα

Είναι εκείνες τις μέρες που σε χρειάζομαι περισσότερο 

που με αφήνεις τόσο μόνο,

κι ας είμαι στάχι στον απέραντο κάμπο,

πνιγμένος στο μέσο της σοδειάς πριν το θέρος

εγώ σε ψάχνω απεγνωσμένος

και καρτερώ την λύτρωση

απ' το δρεπάνι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κεφάλαιο 1: Η νεράιδα του μαγεμένου δάσους. (Δοκιμή για παραμύθι)

Μου λείπουν τα χείλη σου (Η μποκαμβίλια)

Στεναχώρια